Historia życia Burta Munro to opowieść o pasji i pogoni za marzeniami. Burt, a dokładniej Herbert James Munro to urodzony w Nowej Zelandii motocyklista, który za wszelką cenę chciał pobić rekord prędkości na motocyklu. Co najciekawsze, nie był to zwyczajny motocykl, ponieważ był to Indian Scout z lat 20.
Burt Munro urodził się 25 marca 1899 roku w Edendale w Nowej Zelandii. Od dziecka kochał przygody i motocykle. Ze względu na wiek, nie wziął udziału w I wojnie światowej, chociaż próbował. Po jej zakończeniu postanowił poszukać sobie innej rozrywki, jaką były wyścigi motocyklowe.
Swój pierwszy motor Burt kupił w wieku 15 lat. Był to brytyjski Clyno. W 1920 roku sprzedał go i kupił w zamian jak się później okazało legendarnego Indiana Scout. Był to prawdopodobnie 627 motocykl tego typu wyprodukowany przez te zakłady. Fabrycznie mógł on osiągnąć prędkość 89 km/h, miał silnik o pojemności 600 cm³ i mocy 12 KM. Stanowczo za mało dla nowozelandzkiego motocyklisty.
Burt szybko zaczął modyfikować i ulepszać swoją maszynę. Ze względu na problemy finansowe musiał robić to po najniższych kosztach. Zbierał więc złom i części z innych pojazdów (samochodów, traktorów itp.) które wykorzystywał do prac nad swoim Indianem.
W 1927 roku Burt wziął ślub z Florence Martyn. Miał z nią czwórkę dzieci, ale niestety w 1947 roku rozwiedli się. Wygrała miłość do motocykli. Przez ten cały czas Burt dopracowywał swój motor, ulepszając jego silniki. Wszystko robił samodzielnie. Równolegle pracował jako sprzedawca motocykli. W końcu uznał jednak, że nie ma tyle czasu aby pracować i modyfikować motor jednocześnie.
Pod koniec lat 40. odszedł więc z pracy i poświęcił się całkowicie swojemu Indianowi. Przeprowadził się wówczas do Invercargill, gdzie zbudował mały garaż w którym mieszkał i pracował nad motocyklem.
W latach 60. uznał, że jest gotowy zmierzyć się z najlepszymi i wyruszył wraz z swoim zmodyfikowanym Indianem do USA do Bonneville. Tamtejsza słona pustynia jest mekką wszystkich maniaków prędkości, którzy biją tam rekordy swoimi często dziwnymi konstrukcjami.
Mimo licznych problemów i kosztów podróży, Burt dotarł na miejsce kupionym za 90 dolarów używanym samochodem i po licznych perypetiach (nie dość, że motocykl nie spełniał żadnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa, Burt nie zarejestrował się do udziału w Tygodniu Prędkości) udało mu się wystartować. Nie obyło się to bez pomocy wielu fanów z USA, którzy kibicowali mu od dawna.
Łącznie podczas 10 wyjazdów do Bonneville, Burt Munro ustanowił 3 rekordy. W 1962 roku ustanowił rekord prędkości dla motocykla w klasie powyżej 850 cm³, jadąc z prędkością 288 km/h. W 1966 roku ustanowił kolejny rekord w klasie do 1000 cm³, rozpędzając się do 270,5 km/h.
Ostatni i najważniejszy, bo do dzisiaj nie pobity rekord ustanowił w 1967 roku. Rozwiercając silnik do 950 cm³ ustanowił rekord prędkości dla motocykli do 1000 cm³, wynoszący 295.5 km/h. Podczas jazdy próbnej udało mu się nawet przekroczyć 305 km/h, ale nie był to przejazd kwalifikowany. Uznano go jednak za najwyższą zarejestrowaną prędkość motocykla typu Indian (nieoficjalnie rekord wynosi 331 km/h).
Tym co wyróżniało jego motocykl była charakterystyczna opływowa obudowa wykonana przez Burta w jego garażu. Zaprojektował ją bez badań czy też testów w tunelach aerodynamicznych. Praktycznie cała konstrukcja motocykla była przerobiona, a silnik w niczym nie przypominał tego oryginalnego.
W kolejnych latach ze względu na pogarszający się stan zdrowia Burt nie mógł już startować w zawodach. W 1977 roku przeszedł zawał serca, który definitywnie przerwał jego karierę motocyklisty. Zmarł 6 stycznia 1978 roku. Jego motocykl trafił w ręce fanów i jest dzisiaj w muzeum.
W 2005 roku historię Burta Munro zekranizowano w filmie „Prawdziwa historia” z Anthonym Hopkinsem w roli głównej. Przedstawiona w filmie historia nie jest do końca wierna historycznie, ponieważ przedstawione wydarzenia i postacie są często oparte na różnych wyjazdach do Bonneville. Rok później Burta wpisano do Motorcycle Hall of Fame.
W 2013 roku firma Indian Motorcycles zaprezentowała specjalny motocykl o nazwie Spirit of Munro, będący hołdem dla nowozelandzkiego motocyklisty. Jego budowa trwała 90 dni.
