Bracia Lumiere i kinematograf

Wiek XIX był czasem wielkich odkryć, wynalazków i olbrzymiego rozwoju. Po wynalezieniu fotografii ludzie zaczęli marzyć o możliwości utrwalania ruchomych obrazów. Historia kina rozpoczęła się w 1892 roku za sprawą Thomasa Edisona, ale to bracia Lumiere sprawili, że oglądanie filmów stało się popularne.

Prace nad urządzeniami pozwalającymi na oglądanie ruchomych obrazów trwały od lat 30. XIX wieku. Jednak dopiero w 1892 roku pojawiły się pierwsze urządzenia pozwalające na nagrywanie i oglądanie filmów.  Thomas Edison zaprezentował kinetoskop służący do oglądania filmów oraz specjalną kamerę pozwalającą na nagrywanie obrazów.

Wynalazek Edisona pozwalał na oglądanie krótkich filmów (około 17 sekund) przez jedną osobę. Całość miała postać dużej i niezbyt poręcznej drewnianej skrzyni z okularem przez który widz mógł oglądać filmy. Ze względu na sposób wyświetlania obrazu i fakt, że kinetoskop przeznaczony był dla jednego widza, urządzenie to nie zyskało zbyt dużej popularności. Inną przeszkodą była sama waga kinetoskopu – według niektórych źródeł około 500 kg.

Wszystko zmieniło się w 1895 roku kiedy na scenę weszli bracia Lumier. 13 lutego 1895 roku opatentowali oni kinematograf. Urządzenie pozwalające na nagrywanie i odtwarzanie filmów. Ich wynalazek okazał się strzałem w dziesiątkę.

Bracia Auguste i Louis Lumiere – francuscy wynalazcy, zajmujący się przede wszystkim rozwojem fotografii i kinematografii. Auguste urodził się 19 października 1862 roku, a Louis 5 października 1864 roku. Zamiast pójść na studia rozpoczęli pracę w rodzinnym zakładzie fotograficznym. Udoskonalali techniki fotograficzne i rozwijali swoje umiejętności. W 1892 roku bracia (być może pod wpływem ojca) zaczęli interesować się kinematografią. Kupili przez pośredników kinetoskop Edisona i zaczęli analizować jego konstrukcję. W wyniku prowadzonych badań powstał kinematograf.

Na początku XX wieku bracia zaczęli zajmować się innymi dziedzinami – min. fotografią kolorową. Auguste Lumiere zmarł 10 kwietnia 1954 roku a Lousi 6 czerwca 1948 roku.

Urządzenie było znacznie bardziej poręczne (ważyło 4 kg) od kinetoskopu Edisona, dzięki czemu było łatwiejsze w użyciu. Dodatkowo dzięki lepszemu mechanizmowi przesuwania taśmy filmowej, wyświetlany obraz (z prędkością 16 klatek na sekundę) był znacznie płynniejszy i przyjemniejszy w odbiorze. Cechą charakterystyczną urządzenia był fakt, że film przesuwany był za pomocą korbki, a nie silniczka elektrycznego jak w kinetoskopie. Dzięki temu urządzenie nie potrzebowało tylu baterii – wystarczały te do zasilenia oświetlenia.

Urządzenie zaprezentowano po raz pierwszy 22 marca 1895 roku pokazując film „Wyjście robotników z fabryki Lumiere„. Oficjalnie jednak kinematograf zaprezentowano dopiero 28 grudnia 1895 roku w Grand Cafe w Paryżu. Właśnie wtedy zaprezentowano słynny film L’Arrivée d’un train en gare de La Ciotat (pol. Wjazd pociągu na stację w La Ciotat). Legenda głosi, że w czasie projekcji widzowie uciekli przed pociągiem widocznym na ekranie.

Warto dodać, że właściciel kawiarni podchodził do całego przedsięwzięcia bardzo sceptycznie. W pierwszym pokazie wzięło udział 35 widzów, którzy płacili po 1 franka za bilet. Już drugiego dnia przed kawiarnią pojawiły się tłumy a w kolejnych dniach setki osób chciało zobaczyć wynalazek braci Lumiere.

Mimo sukcesu, bracia nie do końca uwierzyli w swój wynalazek. Przez kolejnych kilka lat pośrednio pracowali nad jego ulepszeniem, ale ostatecznie przerzucili się na inne dziedziny. Chociaż nie odsprzedali patentu na kinematograf, inni twórcy zainspirowani ich dokonaniami stworzyli własne kamery i projektory rozpoczynając nową erę w historii – erę filmu.