Często od zakończenia filmu może zależeć czy film zapisze się jako znakomite kino, czy też jako przeciętny film. Często też znakomite zakończenie potrafi uratować nawet średni film, albo odwrotnie słabe zakończenie może sprawić, że znakomity film będzie po prostu przeciętny. Dla każdego inne zakończenie będzie tym najlepszym, dlatego na tej liście znajdziecie subiektywną listę najlepszych zakończeń filmów.
Poniższa lista jest całkowicie subiektywna, chociaż niektóre z tych zakończeń uznawane są również przez krytyków za jedne z najlepszych w historii. O ich „lepszości” świadczą różne czynniki. Czasami jest to znakomity dobór scen, świetny soundtrack, wyjaśnienie fabuły, przesłanie, albo po prostu dobre podsumowanie filmu. Niektóre z tych zakończeń miały być zupełnie inne, albo jak w przypadku jednego z filmów, mogło być zupełnie inne, przez co na pewno ten film nie trafiłby na tę listę.
Na pewno lista mogłaby być dłuższa. Wielu filmów tutaj brakuje (z mojej osobistej listy), a na pewno każdy dorzuciłby do niej swoje propozycje. Dlatego zachęcam do dyskusji w komentarzach i przedstawiania swoich własnych list 😉
A zanim przejdziemy do listy – uwaga na spoilery. Czasami w postaci opisu scen, a czasami w postaci filmów. Chociaż raczej większość filmów ma już swoje lata, jeśli ich nie widzieliście, może lepiej obejrzeć cały film zanim ocenicie czy to zakończenie zasługuje na miejsce na liście najlepszych.
I dodatkowa uwaga – z racji tego, że zakończenia filmów na tej liście często trwają nawet kilkanaście minut, prezentowane w tekście filmy zawierają tylko krótkie urywki z tych scena, a nie całe zakończenia omawiane w tekście 😉
Uwaga na spoilery!
10. Ostatni Mohikanin (1992)
Film Ostatni Mohikanin z 1992 roku jest póki co ostatnią ekranizacją powieści James Fenimora Coopera z 1826 roku pod tym samym tytułem. Było jeszcze 10 innych ekranizacji tej książki, ale to film Michaela Manna z Danielem Day-Lewisem w roli głównej zapisał się w historii. Oprócz ciekawie i dobrze przedstawionej historii, produkcja wyróżnia się znakomitą muzyką skomponowaną przez Trevora Jonesa wspólnie z zespołem Clannad i Randym Edelmanem. Film zdobył bardzo wysokie oceny, m.in. 7,6 na portalu Filmweb i 7,7 na IMDb.
W przypadku tej produkcji zakończeniem jest długa seria scen – łącznie około 27 minut, które tworzą podsumowanie całej historii. Ich kwintesencją jest znakomita ścieżka dźwiękowa, która współgra z prezentowanymi na ekranie scenami w perfekcyjny sposób. Zakończenie jest bardzo symboliczne, przez co jest też świetnym aczkolwiek smutnym podsumowaniem całej historii.
9. Pierwszy krok w kosmos (1983)
Film Philipa Kaufmana opowiada historię amerykańskiego programu kosmicznego od pokonania bariery dźwięku przez Chucka Yeagera aż do lotu Gordona Coopera w ramach misji Mercury-Atlas 9 z 1963 roku. Jak przystało na film historyczny, przedstawia on w mniej lub bardziej zgodny z faktami sposób historię pilotów testowych oraz pierwszych astronautów, którzy polecieli w kosmos w ramach programu Mercury.
Film kończy się w zależności od wersji (wersja reżyserka ma zakończenie dłuższe o kilka minut niż wersja kinowa) scenami przedstawiającymi trzy wydarzenia. Na początku jest to scena przedstawiająca specjalną imprezę dla astronautów programu Mercury, na której występuje Sally Rand prezentująca swój charakterystyczny taniec. Scena ta przeplata się z lotem Chucka Yeagera z 1963 roku, podczas którego Yeagerowi prawie udało się pobić rekord wysokości lotu, ale stracił panowanie nad maszyną, która rozbiła się. Dopiero potem następuje ostatnia scena filmu, przedstawiająca przygotowania do lotu Gordona Coopera.
Zbiór tych scen świetnie oddaje atmosferę tamtych lat i emocje, jakie czuli zarówno astronauci jak i piloci testowi. Mimo ciekawego występu tancerki, astronauci spoglądają w górę, marząc o powrocie w kosmos. Natomiast Chuck Yeager postanawia zaszaleć za sterami nowego samolotu NF-104. Scena z nim jest o tyle ciekawa, że pojawia się w niej Jack Ridley, który był pilotem B-29, z którego zrzucono Bell X-1 do jego słynnego lotu. Problem w tym, że Ridley w 1963 roku już nie żył – zginął w 1957 roku. Nie wiadomo czy jego obecność w tej scenie jest błędem twórców, czy też celowym, nieco symbolicznym zabiegiem, ponieważ sam Yeager zachowuje się w tej scenie symbolicznie, prosząc go o gumę do żucia – co też jest nawiązaniem do słynnego lotu z 1947 roku. Scena ta pokazuje zawadiackie i rządne przygód podejście pilotów testowych i świetnie pokazuje ich niezauważona rywalizację z astronautami.
8. Afera Thomasa Crowna (1999)
Film Afera Thomasa Crowna z 1999 roku jest remakiem filmu z 1968 roku z Stevem McQueenem w roli głównej. W nowej wersji główną rolę zagrał Pierce Brosnan. Sam film ciężko uznać za bardzo dobry. Chociaż przedstawiona w nim intryga jest ciekawa, tak wiele scen jest nieco nudnych i przydługich.
Kulminacją filmu jest jednak scena, podczas której główny bohater, Thomas Crown przychodzi do muzeum aby „zwrócić” skradziony przez siebie obraz. W swoim stylu postanawia on jednak zmylić śledzących go policjantów i przy pomocy ubranych tak jak on postaci, gubi pogoń i uruchamia alarm przeciwpożarowy. Cała scena byłaby niczym, gdyby nie utwór Sinnerman w wykonaniu Niny Simone z 1965 roku. Perfekcyjnie pasuje on do tej sceny (chociaż w swojej oryginalnej postaci, utwór ten jest dosyć męczący). Sama scena jest za to świetnym podsumowaniem całej intrygi, ukrytej w filmie.
7. Avengers: Koniec gry (2019)
Zakończenie filmu Avengers: Wojna bez granic znalazło się na tej liście z jednego powodu. Kino superbohaterskie cechuje się patosem, efektami i naginaniem praw fizyki. Film braci Russo jest jednak pewnym podsumowaniem pierwszej i długiej serii ekranizacji komiksów Marvela. Jest to jeden z najwyżej ocenianych filmów superbohaterskich, a sama jego fabuła dla fanów tego typu kina jest dobrze poprowadzona i symboliczna – scena, w której powracają uśmierceni wcześniej superbohaterowie przeszła już do historii kinematografii, a wielu fanów podczas pierwszego oglądania tego filmu miało trudności z opanowaniem emocji towarzyszących tej scenie.
Film kończy się śmiercią Tonego Starka (Iron Mana) i jego pogrzebem. Po epickiej walce, jeden z głównych bohaterów ginie (co kończy pewien etap w fabule komiksów), a następnie w długim, ponieważ trwającym prawie pół godziny zakończeniu następuje zarówno pożegnanie bohatera jak i podsumowanie całej serii filmów i zapowiedź zmian, jakie nastąpią – przejęcia danych ról przez innych aktorów. Sceny te świetnie współgrają z komiksami, na podstawie których film ten powstał. Dzięki temu mało poważny film jakim jest produkcja superbohaterska (jedna z najdroższych produkcji kinowych w historii), zyskuje zmuszające do refleksji zakończenie. Co istotne, film nie kończy się sceną po napisach, co również było pewnym zamknięciem serii.
6. Kod da Vinci (2006)
Film Rona Howarda na podstawie powieści Dana Browna podobnie jak książka spotkał się z mieszanym przyjęciem. Specyficzna historia, która w sprytny sposób miesza się z faktami historycznymi i sprawia, że wiele osób wierzy w jej prawdziwość sprawia, że nie wszyscy oceni ten film pozytywnie. Ocena 6,7 na Filmwebie i 6,6 na IMDb świetnie to pokazuje.
Z drugiej strony zakończenie filmu jest bardzo dobrze zrobione i według mnie ratuje specyficzną fabułę filmu (i doprowadziło też do wielu problemów, ale o tym później). Kiedy film wydaje się, że dobiegł końca, główny bohater – Robert Langdon, grany przez Toma Hanksa całkiem przypadkowo odkrywa, że przez cały czas był w błędzie i źle interpretował wskazówki jakie znajdował podczas poszukiwań grobu Maryi.
W Trwającym około 10 minut zakończeniu, przemierza on ulice Paryża, dochodząc ostatecznie do słynnej szklanej piramidy w Luwrze, zdając sobie sprawę z tego, że grób, którego szukał był cały czas bardzo blisko. Atmosferę tej sceny podbija muzyka Hansa Zimmera, która wspólnie z narracją głównego bohatera tworzy świetny klimat.
Warto w tym miejscu dodać, że zarówno książka jak i film sprawiły, że tysiące ludzi przyjeżdżało do Paryża w Luwru, aby… dotrzeć do znajdującego się rzekomo pod piramidą grobu. Powodowało to problemy zarówno bezpieczeństwa jak i logistyki wokół Luwru.
5. Sherlock Holmes: Gra cieni (2011)
Sherlock Holmes: Gra cieni to druga część kolejnej ekranizacji słynnych powieści autorstwa sir Arthura Conana Doyle’a z końcówki XIX wieku. Reżyserem filmu był Guy Ritchie, a w rolach głównych wystąpili Robert Downey Jr. i Jude Law. Film spotkał się z pozytywnymi ocenami, głównie dzięki zupełnie innemu podejściu do historii niż miało to miejsce w innych ekranizacjach tych powieści. Sherlock Holmes w wydaniu Downey Jr. jest zupełnie inny niż dotychczas. W połączeniu z mrocznym klimatem, przeplatanym licznymi humorystycznymi wstawkami, oraz w akompaniamencie bardzo charakterystycznej muzyki Hansa Zimmera, tworzy to wszystko bardzo ciekawe kino przygodowe.
Film kończy się skokiem Sherlocka Holmsa wraz z profesorem Jamesem Moriartym w lodowaty wodospad, czego obaj mieli nie przeżyć. Następuje później symboliczny pogrzeb słynnego detektywa, a film kończy się sceną podczas której Dr. Watson kończy pisać swój pamiętnik, przygotowując się do wyjazdu na upragniony miesiąc miodowy. Gdy nagle dostaje tajemniczą przesyłkę, dociera do niego, że Holmes nie zginął, czego dowodem jest jego pojawienie się chwilę później. Gdy doktor wychodzi, dopisuje on znak zapytania za słowem The end, kończącym wspomnienia Watsona.
Scena ta jest zarówno zapowiedzią kolejne j części (której powstanie stoi pod znakiem zapytania), ale też świetnie pasuje do zawadiackiej wersji Holmsa w wykonaniu Downey Jr. Odpowiednie wejście muzyki Hansa Zimmera dopełnia tę scenę.
4. Mroczny Rycerz Powstaje (2012)
Mówi się, że ekranizacje komiksów o Batmanie dzielą się na stare przed Christopherem Nolanem, nowe po nim i na ekranizacje Christophera Nolana. Fani są podzieleni co do tego, które są najlepsze, ale dominują głosy, że Nolan w Batman w wersji Christiana Bale’a są najlepszymi w historii. Na pewno coś w tym jest, ponieważ jak na film superbohaterski, zdobył on bardzo wysokie oceny – 7,7 na Filmwebie i aż 8,4 na IMDb.
Zakończenie ostatniej części trylogii o Mrocznym Rycerzu Nolana trwa około 14 minut i zawiera wszystkie sceny, które powinno zawierać. Każda kolejna kluczowa postać dowiaduje się kim był Batman, albo otrzymuje odpowiednie pożegnanie z jego strony. Sceny tworzą całość, która zamyka tę historię, ale również otwierała furtkę na ewentualną kontynuację serii w wykonaniu Josepha Gordon-Levitta, którego wielu obsadzało w roli nowego Robina.
Niestety kolejna, czwarta część nigdy nie powstała i nie powstanie. Nolan skupił się na innych produkcjach, a sam Bale również poszedł dalej. Nigdy więc nie powstanie kontynuacja Mrocznego Rycerza (zresztą powstało już kilka kolejnych ekranizacji komiksów o Batmanie, które nie są związane z filmem Nolana). Mimo to, zakończenie tego filmu jest świetnym podsumowaniem serii nawet bez kontynuacji.
3. Incepcja (2010)
Kolejny film Christophera Nolana na liście najlepszych zakończeń nie jest przypadkiem. Reżyser ten specjalizuje się bowiem w filmach, które mają zmuszać do myślenia, mimo swojej często bardzo nietypowej fabuły. Incepcja to jeden z najwyżej ocenianych filmów w historii – 8,2 na Filmwebie i 8,8 na IMDb. Chociaż fabuła nie do wszystkich przemawia, sposób jej poprowadzenia i zakończenia jest znakomity.
Film kończy się wykonaniem zadania przez zespół Cobba, granego przez Leonardo DiCaprio, którego zadaniem było poprzez sen, wpłynąć na Roberta Fishera, by ten zniszczył swoją firmę. Film kończy się scenami, które pojawiały się wcześniej w snach bohaterów, a następnie wizytą Cobba w domu, gdzie spotyka wreszcie swoje dzieci.
W ostatniej chwili puszcza swojego bączka, który służył mu do sprawdzania, czy znajduje się we śnie, czy też nie. Kamera pokazuje go kręcącego się, ale nie dowiadujemy się czy bączek upada czy też nie. Tym samym nie dowiadujemy się czy Cobb dalej śni czy też faktycznie spotkał się ze swoimi dziećmi. Analizując poszczególnego sceny nie możemy bowiem dojść do jednoznacznej odpowiedzi. Każda będzie dobra.
Z pomocą nie przyjdzie nam również reżyser, ponieważ Nolan w wielu wywiadach potwierdził, że chociaż wie, jak zakończyła się dla niego historia, nigdy nie zdradzi tego zakończenia, ponieważ chce, aby każdy interpretował je jak chce.
Opis tego zakończenia nie byłby jednak pełny bez wspomnienia o utworze Time, skomponowanym przez Hansa Zimmera. Wielu uważa go za najlepszy utwór autorstwa słynnego kompozytora. Pasuje on do zakończenia filmu wręcz perfekcyjnie o stanowi jego integralną część.
2. Szybcy i Wściekli 7 (2015)
Filmy z serii Szybcy i Wściekli to z jednej strony kawałek historii kina, a z drugiej licząca już kilkanaście filmów seria, która z ciekawych filmów dla fanów motoryzacji przerodziła się w szalone kino przygodowe, które w każdej kolejnej części przekracza bariery zarówno efektowności jak i często śmieszności. Jedni lubią te filmy, inni nie. Niezależnie jednak od opinii, siódma część serii była wyjątkowa.
Film kręcono od września 2013 roku, aż do lipca 2014 roku, ale jego premiera miała miejsce dopiero w marcu 2015 roku. Powodem tak dużego opóźnienia w pracach była śmierć Paula Walkera, jednego z głównych aktorów grających w filmie. Zginął on 30 listopada 2013 roku w wypadku, zanim dokończono zdjęcia do filmu. Twórcy musieli więc zmienić zakończenie filmu i przerobić historię tak, aby postać granego przez niego Briana O’Connera mogła w spokoju odejść z serii, bez jego uśmiercania. Aby tego dokonać, twórcy filmu postanowili pożegnać Paula Walkera nie tylko jako jako aktora i jego postać, ale również jako bliskiego przyjaciela Vina Diesela, który był drugą główną postacią serii.
Film kończy się sceną pożegnania obu bohaterów, w której Paula Walkera odtworzono cyfrowo. Przy akompaniamencie utworu See You Again w wykonaniu Wiz Khalifa film kończy się scenami z wcześniejszych części filmu oraz pożegnaniem ze strony Vina Diesela. Sposób prowadzenia kamery i ujęcia przedstawiające rozdzielające się drogi obu bohaterów stanowią świetne zakończenie. Scena ta byłaby również perfekcyjnym zakończeniem całej serii (co jeszcze bardziej wzmocniłoby przekaz tej sceny), ale… kontrakty na kolejne części były już podpisane, więc scena ta nieco zniknęła w kolejnych częściach serii Szybcy i Wściekli.
1. Titanic (1997)
Superprodukcja Jamesa Camera z 1997 roku to chyba jeden z najsłynniejszych filmów w historii kina. W momencie premiery był jednym z największych dzieł reżysera, a 11 Oscarów jest tego znakomitym dowodem. Film mimo fikcyjnej historii głównych bohaterów dosyć realistycznie i w miarę zgodnie z faktami przedstawia historię zatonięcia Titanica.
Końcowe sceny filmu przedstawiają główną bohaterkę, która ostatkiem sił postanawia walczyć o swoje życie i zostaje uratowana z lodowatych wód Atlantyku. Kolejne sceny przedstawiają jej dalsze losy w dosyć symboliczny sposób, a punktem kulminacyjnym są sceny na pokładzie statku Akademii Nauk Akadiemik Mstisław Kiełdysz, podczas których Brock Lovett przyznaje, że źle interpretował całą historię Titanica. Następnie główna bohaterka, Rose (grana w filmie przez Kate Winslet, ale już jako staruszka, grana przez Glorię Stuart) podchodzi do barierki i wyrzuca do oceanu naszyjnik, którego szukał Lovett. Z kolejnych scen można wywnioskować, że było to jej pożegnanie i że zmarła na pokładzie statku badawczego, w pewnym sensie łącząc się z swoim ukochanym, Jackiem.
Scena ta jest bardzo dobrze poprowadzona i ma bardzo symboliczny charakter, który świetnie pasuje do filmu. Warto jednak dodać, że zakończenie Titanica mogło być zupełnie inne. W usuniętych scenach jest bowiem alternatywne zakończenie, w którym tuż przed wyrzuceniem naszyjnika, Lovett podbiega do Rose i próbuje ją przekonać by nie wyrzucała kamienia. Po krótkiej rozmowie pozwala mu ona chociaż raz chwycić kamień, ale następnie wyrzuca go do oceanu. Alternatywna scena kompletnie zrujnowałaby zakończenie filmu, zabierając mu powagę i po prostu znakomity dobór scen.
Na tym kończy się moja subiektywna lista najlepszych zakończeń filmów. Brakuje na niej wielu produkcji, które chętni bym tu umieścił, ale… zabrakło dla nich miejsca. Na pewno znalazłby się tutaj takie produkcje jak Gladiatori, Braveheart, Helikopter w Ogniu, Grawitacja, Zielona Mila, Prestiż, Iluzjonista i wiele innych produkcji. Każda z nich na pewno w jakimś stopniu by się obroniła na tej liście, ale to właśnie te 10 filmów uznałem za najbardziej warte wyróżnienia.
A które zakończenia filmów Wy lubicie najbardziej?
