Wraz z rozwojem motoryzacji w okresie międzywojennym zaczęto budować coraz lepsze samochody. Pogoń za mocą i prędkością, dotyczyła wszystkich a konstruktorzy na całym świecie dopracowywali pojazdy kołowe do perfekcji. Z czasem jednak kanciate samochody z lat 20. doszły do granic swoich możliwości. Na szczęście konstruktorom z pomocą przyszła aerodynamika. W latach 30. kanciate karoserie zaczęły ustępować opływowym kształtom nadwozi zaprojektowanym tak, aby zmniejszyć opór powietrza.
W 1932 roku młody radziecki inżynier, Aleksiej Nikitin, studiujący w Wojskowej Akademii Mechanizacji i Motoryzacji przygotowywał się do zakończenia nauki. Ostatnim zadaniem studentów było przygotowanie wybranego przez siebie projektu. Nikitin od dawna był zafascynowany aerodynamiką, dlatego też w ramach pracy dyplomowej postanowił zaprojektować szybki samochód z opływowym nadwoziem.
Zaczynając od modeli w różnych skalach, w 1934 roku konstruktor zbudował swój prototypowy samochód – GAZ-A Aero. Pojazd wyglądał niesamowicie i wyjątkowo futurystycznie jak na ówczesne czasy. Jako bazę do budowy prototypu Nikitin wykorzystał podwozie samochodu GAZ-A. Był to licencyjny Ford Model A budowany w ZSRR. Udany, ale niespecjalnie nowoczesny samochód.
Aby polepszyć parametry swojego samochodu Nikitin przerobił silnik samochodu – 4 cylindrowy silnik o pojemności 3,2 litra, nieco go odciążając, ponieważ nowe nadwozie było cięższe od dotychczasowego. Dodatkowo przeróbki pozwoliły na zwiększenie mocy silnika do około 48 KM.
Samochód miał 4,9 metra długości, 1,7 metra szerokości i 1,7 metra wysokości. Waga GAZ-a-A Aero wynosiła 1270 kg, nieco więcej niż typowego GAZ-a A. Samochód osiągał prędkość maksymalna rzędu 106 km/h. Przyśpieszenie od 0-80 km/h wynosiło… 36 sekund. Nie był to powalający wynik, ponieważ wiele samochodów w tych latach miało już przyśpieszenie od 0 do 100 km/h poniżej 10 sekund. Ale jak na podstawę na jakiej zbudowano samochód, jest się czym pochwalić.
Mimo wszystko samochód był całkiem udany a konstruktor bez problemów zdobył dyplom. 13 marca 1935 roku specjalna komisja uznała, że GAZ-A Aero jest wart przeprowadzenia dodatkowych badań i skierowała go na dalsze testy. Twórca pojazdu otrzymał nagrodę w wysokości 2000 rubli, a jego samochód… przepadł. W kolejnych latach, już po ukończeniu nauki Nikitin zajmował się konstrukcją różnych maszyn wojskowych, głównie czołgów i innych ciężkich pojazdów, stając się jednym z ekspertów w tej dziedzinie.
Do dzisiaj nie wiadomo co się stało z tym nietypowym samochodem. W kolejnych latach już po wojnie w ZSRR zbudowano jeszcze kilka aerodynamicznych samochodów, zanim tego typu konstrukcje nie spopularyzowały się i nie weszły do produkcji masowej w tradycyjnych samochodach.
