Zbudowany na początku lat 50. Saunders-Roe Princess był największą, całkowicie metalową pasażerską łodzią latającą. Równocześnie była to ostatnia olbrzymia łódź latająca zaprojektowana do obsługi tras przez Atlantyk. Niestety samolot powstał zbyt późno aby wygrać z maszynami o napędzie odrzutowym i po latach spędzonych w magazynie…
Przeglądasz: łódź latająca
Pod koniec lat 30. w USA zaczęto zdawać sobie sprawę z potrzeby pozyskania nowych łodzi latających dysponujących dużym zasięgiem operacyjnym. Według założeń, maszyny te miały służyć do prowadzenia działań patrolowych i rozpoznawczych głównie nad Pacyfikiem. W odpowiedzi na te potrzeby opracowany został Boeing XPBB Sea…
W 1924 roku niemiecki konstruktor lotniczy Claude Dornier rozpoczął prace nad olbrzymią łodzią latającą Dornier Do X. Budowę samolotu zakończono w 1929 roku tworząc tym samym największy i najcięższy samolot okresu międzywojennego.
Pod koniec lat 30. we Francji rozpoczęto prace nad dużymi pasażerskimi łodziami latającymi do obsługi połączeń przez północy Atlantyk. Zbudowano kilka maszyn, ale wybuch II wojny światowej przerwał ich rozwój. Jedną z tych maszyn był Potez-CAMS 161.
Łódź latająca Curtiss Wanamaker Triplane (później nazwana Curtiss Model 3) była w swoim czasie największą łodzią latającą na świecie i pierwszym czterosilnikowym samolotem zbudowanym w USA. Maszyna została uszkodzona podczas oblotu, przez co projekt zamknięto, a z dalszej produkcji zrezygnowano.
Niektóre samoloty nigdy nie powinny powstać. Inne, chociaż powstały, nie powinny nigdy wzbić się w powietrze. Są też takie, które zapisały się w historii jako najdziwniejsze statki powietrzne jakie zbudowano, ale ich kariera zakończyła się podczas pierwszego lotu. Tak było z „dziewięciopłatowym” Caproni Ca.60 Transaereo.
W drugiej połowie lat 30. w ZSRR rozpoczęto prace nad nowymi łodziami latającymi mającymi zastąpić dotychczas eksploatowane konstrukcje. Z powodu problemów z projektami Tupolewa I Berijewa, do produkcji trafił samolot Czetwierikow MDR-6, będący jedynym produkowanym seryjnie samolotem z biura konstrukcyjnego OKB Czetwierikow.
W latach 80. w ZSRR rozpoczęto prace nad nowym typem łodzi latających napędzanych silnikami odrzutowymi. Samoloty te miały pełnić rolę maszyn rozpoznawczych, ratowniczych oraz bombowców i samolotów zwalczania okrętów podwodnych (ZOP). Zbudowano jeden prototyp Berijew Be-42 (A-40 Albatros), po czym program zamknięto.
O ile układ dwupłatowy w był wykorzystywany w samolotach operujących z wody, tak trzy, albo już cztery płaty były rzadkością. Wyjątkiem była francuska łódź latająca Besson H-5 z 1922 roku, charakteryzująca się czteropłatowym układem skrzydeł. Maszyna po kilku testach została uszkodzona, a projekt zamknięto.
Chociaż potocznie określenie wodnosamolot i łódź latająca stosowane są często zamiennie, w praktyce oznaczają dwa totalnie inne rodzaje samolotów, które łączy jedynie fakt, że operują z wody. Zaprojektowany w 1940 roku Blackburn B-20 łączył jednak cechu oby typów samolotów. Jego kariera była jednak bardzo krótka.
Wybuch II wojny światowej z jednej strony doprowadził do znacznego rozwoju lotnictwa, ale równocześnie doprowadził do przerwania wielu obiecujących projektów. Jedną z takich maszyn był wodnosamolot pasażerski CANT Z.511. Jedyny ukończony prototyp poddano testom podczas wojny, ale nigdy nie wszedł do służby operacyjnej.
Na jednej z plaż w Arabii Saudyjskiej znaleźć można mocno zniszczony wrak łodzi latającej PBY Catalina. Samolot znajduje się tam od 1960 roku, kiedy to w trakcie podróży dookoła świata omal nie doszło do tragedii.
Chociaż to pokonanie Atlantyku samolotem było uznawane za najważniejszy wyczyn w lotnictwie, to loty przez Pacyfik były zwłaszcza dla Amerykanów bardzo ważne. 22 listopada 1935 roku ustanowiono pierwsze połączenie lotnicze między Stanami Zjednoczonymi a Azją, w ramach którego regularnie przewożono pocztę, a później również i…
Podczas II wojny światowej amerykanie wspierając swoich sojuszników na całym świecie musieli transportować olbrzymie ilości ludzi, sprzętu i zaopatrzenia drogą morską przez Atlantyk do Europy i Afryki. Trasa ta była bardzo niebezpieczna, ponieważ czające się w lodowatych wodach Atlantyku U-booty siały spustoszenie wśród alianckich statków…
Pod koniec lat 40. w ZSRR opracowano samolot-amfibię Berijew Be-6. Po blisko 20 latach eksploatacji do służby wprowadzono kolejną tego typu maszynę – Berijew Be-12, która cały czas pozostaje w eksploatacji w Rosji.
Do 1960 roku ZSRR i ChRL współpracowały ze sobą w zakresie rozwoju uzbrojenia. W ramach tej współpracy, Rosjanie przekazali Chińczykom dokumentację dotyczącą nigdy nie zrealizowanego projektu wodnosamolotu opartego na konstrukcji samolotu transportowego An-12. Po trwających wiele lat próbach, maszyna trafiła do eksploatacji pod oznaczeniem Harbin…
Pod koniec lat 40. zakłady Convair rozpoczęły prace nad nowym typowej łodzi latającej dla US Navy, wyposażonej w silniki turbośmigłowe. Zbudowano ostatecznie 13 maszyn oznaczonych jako Convair XP5Y-1 i R3Y Tradewind, które po zaledwie dwóch latach eksploatacji wycofano i zezłomowano z powodu problemów z napędem.
Pod koniec II wojny światowej opracowano łódź latającą Short Shetland, mającą być następcą udanych samolotów typu Short Sunderland. Zakończenie wojny sprawiło, że zbudowano tylko dwa prototypy, które po krótkiej eksploatacji zezłomowano.
Pod koniec lat 30. jedynym sposobem na spokojne pokonanie Atlantyku drogą lotniczą było wykorzystanie wodnosamolotu. W związku z tym linie lotnicze Luft Hansa zamówiły w zakładach Blohm & Voss projekt nowej, dużej łodzi latającej. Maszyna otrzymała nazwę Blohm & Voss BV 222, ale została oblatana…
W połowie lat 30. opracowano w ZSRR nietypową łódź latającą Tupolew MK-1 (ANT-22). Według założeń miał to być ciężki morski samolot szturmowy zdolny do samodzielnego wykonywania operacji ofensywnych jak i zadań rozpoznawczych. Zbudowano jednak tylko jeden prototyp, który wykorzystywano do 1937 roku.
Zaprojektowana pod koniec II wojny światowej niemiecka łódź latająca Blohm & Voss Bv 238 była w swoim czasie największym samolotem transportowym na świecie, oraz największym samolotem zaprojektowanym w Niemczech. Maszyna nie weszła jednak do produkcji seryjnej i została zniszczona w ostatnich tygodniach wojny.
Po zakończeniu II wojny światowej Rosjanie rozpoczęli zakrojone na szeroką skalę prace rozwojowe nad nowymi typami samolotów o napędzie odrzutowym. Jedną z opracowanych w tym okresie maszyn był wodnosamolot Beriew R-1, będący pierwszym radzieckim wodnosamolotem o napędzie odrzutowym.
W 1943 roku Royal Navy zainteresowała się pozyskaniem specjalnych wodnosamolotów, które mogłyby zapewniać osłonę myśliwską okrętom działającym w rejonach pozbawionych wsparcia lotniczego. W odpowiedzi firma Saunders-Roe zaprezentowała samolot Saunders-Roe SR.A/1, myśliwski wodnosamolot o napędzie odrzutowym.
W latach 30. jedynym sposobem pokonania Atlantyku drogą powietrzną było wykorzystanie łodzi latających. Ze względu na długość trasy, jedynie wykorzystanie największych łodzi latających było opłacalne. W 1935 roku Francuzi wprowadzili do eksploatacji eksperymentalną olbrzymią (jak na swoje lata) łódź latającą Latécoère 521.
Zdając sobie sprawę z zbliżającej się wojny, w 1938 roku amerykańska Marynarka Wojenna złożyła w zakładach Glenn L. Martin Company zamówienie na łódź latającą dalekiego zasięgu. Nowy samolot miał być wykorzystywany jako bombowiec i maszyna patrolowa. Po długich pracach powstała największa seryjnie produkowana łódź latająca…
