Łódź latająca Curtiss Wanamaker Triplane (później nazwana Curtiss Model 3) była w swoim czasie największą łodzią latającą na świecie i pierwszym czterosilnikowym samolotem zbudowanym w USA. Maszyna została uszkodzona podczas oblotu, przez co projekt zamknięto, a z dalszej produkcji zrezygnowano.
Historia samolotu rozpoczęła się w 1915 roku za sprawą biznesmena Rodmana Wanamakera, który zlecił zakładom Curtis Aeroplane and Motor Company zbudowanie dużej łodzi latającej z myślą o zdobyciu nagrody za pierwszy przelot przez Atlantyk. Powstało wówczas kilka projektów i koncepcji samolotu, które trafiły do prasy i rozbudziły zainteresowanie projektem.
W 1916 roku projektem samolotu zainteresował się Royal Navy Air Service (RNAS), który zamówił 20 maszyn seryjnych. Pierwszy prototyp ukończono w lipcu 1916 roku, jednak maszyna znacząco różniła się od wcześniejszych koncepcji. Zamiast 6 silników napędzających 3 śmigła, zainstalowano 4 silniki napędzające 4 śmigła. Samolot otrzymał nazwę Curtiss Wanamaker Triplane i zgodnie z nazwą był trójpłatowcem.
Łódź latająca miała 18 m długości, a rozpiętość skrzydeł wynosiła odpowiednio 41, 30 i 24 m dla poszczególnych płatów. Maksymalna masa startowa wynosiła około 10 ton. Napęd początkowo stanowiły 4 dwunastocylindrowe silniki Renault 12F o mocy 240 KM, zamienione później na silniki Rolls-Royce Eagle (docelowo zakładano zainstalowanie silników Curtiss V-4, ale nie ukończono ich na czas). Załoga otrzymała zamkniętą kabinę co było rzadkością w tamtych czasach. Z racji wojskowego zamówienia, maszyna miała otrzymać solidne uzbrojenie, ale ostatecznie go nie zainstalowano.
Z przyczyn technicznych, oblot samolotu zamiast w USA miał zostać dokonany w Felixstowe w Wielkiej Brytanii, gdzie maszynę przetransportowano drogą morską. Niestety podczas próby doszło do uszkodzenia samolotu na tyle, że nie nadawał się on do naprawy, a więc cały projekt zamknięto, uznając, że Curtiss Wanamaker Triplane jest nieudaną konstrukcją. Doświadczenie z prac nad maszyną zostały wykorzystane w zakładach Curtissa przy kolejnych projektach. Wielu konstruktorów z całego świata dodatkowo inspirując się projektem Wanamakera opracowało własne samoloty o podobnym układzie.
