Chociaż to pokonanie Atlantyku samolotem było uznawane za najważniejszy wyczyn w lotnictwie, to loty przez Pacyfik były zwłaszcza dla Amerykanów bardzo ważne. 22 listopada 1935 roku ustanowiono pierwsze połączenie lotnicze między Stanami Zjednoczonymi a Azją, w ramach którego regularnie przewożono pocztę, a później również i pasażerów. Na trasie tej wykorzystywano początkowo łodzie latające Martin M-130.
Linie lotnicze Pan American World Airways już od początku lat 30. chciały uruchomić regularne połączenie lotnicze między Stanami Zjednoczonymi a Azją. Takie połączenie, obsługiwane przez łodzie latające mogło liniom przynieść duże zyski zarówno z przewozu poczty, jak i transportu pasażerów. W związku z tym, prezes linii, Juan Trippe zlecił firmie Glenn L. Martin Company zbudowanie specjalnych łodzi latających, które dysponowałyby osiągami odpowiednimi do obsługi takiej trasy.
Pierwsza z trzech zamówionych maszyn została oblatana 30 grudnia 1934 roku. Wartośc kontraktu wynosiła 417 000 dolarów (współcześnie około 7,63 mln dolarów). Samolot otrzymał oznaczenie Martin M-130 i miał 27,7 m długości, 39,7 m rozpiętości skrzydeł i maksymalną masę startową 23 700 kg. Napęd zapewniały cztery czternastocylindrowe silniki Pratt & Whitney R-1830-S2A5G Twin Wasp o mocy 830 KM (później zwiększonej do 950 KM). Zapewniały one prędkość maksymalną 290 km/h i przelotową 209 km/h, a zasięg wynosił 5150 km.
Załogę stanowiło w zależności od potrzeb 6-9 osób – pilot, drugi pilot, młodszy oficer pokładowy, inżynier pokładowy, zastępca inżyniera pokładowego, radiooperator, nawigator oraz stewardzi. Samoloty mogły zabrać 36 pasażerów w tzw. konfiguracji dziennej, lub 18 w konfiguracji nocnej. Ceny biletów były bardzo wysokie i wynosiły nawet około 1700 dolarów za lot w jedną stronę (współcześnie około 29 000 dolarów).
Każdy z samolotów otrzymał nazwę własną – China Clipper, Philippine Clipper i Hawaii Clipper, ale opinia publiczna znała je po prostu jako China Clippers. 22 listopada 1935 roku pilotowany przez Edwina C. Musicka China Clipper zainicjował pierwsze regularne połączenie pocztowe przez Pacyfik. W październiku 1936 roku uruchomiono natomiast regularne, cotygodniowe loty pasażerskie przez Pacyfik na trasie San Francisco-Manila, przez Honolulu, Midway Island, Wake Island i Guam.
W lipcu 1938 roku, podczas lotu z Guam do Manili w niewyjaśnionych okolicznościach zaginął Hawaii Clipper. Na jego pokładzie znajdowało się 9 członków załogi i 6 pasażerów. Wraku nie odnaleziono. W grudniu 1941 roku, Philippine Clipper został zaatakowany przez japońskie samoloty w trakcie lotu w pobliżu Wake Island. Niestety jego dalsza kariera nie była już udana, ponieważ samolot rozbił się w styczniu 1943 roku między Ukiah i Booville w Kalifornii. Zginęli wszyscy na pokładzie, łącznie 18 wojskowych.
Ostatni z samolotów, China Clipper przetrwał najgorętszy okres wojny, ale rozbił się w 8 stycznia 1945 roku podczas rejsowego lotu do Kinszasa w Kongo. Maszyna lądowała w Port of Spain w Indiach Zachodnich. Podczas lądowania maszyna przełamała się i zatonęła. Zginęły 23 osoby. Tym samym zakończyła się historia China Clippers.
