Wąwóz – recenzja

Filmy o potworach i różnych dziwnych stworach to zwykle mroczne, brutalne, ale w gruncie rzeczy lekkie kino pełne fabularnych wymyków i nielogicznych scen, których celem jest budowanie napięcia i dostarczanie czystej, ale często bezmyślnej rozrywki. Wąwóz wpisuje się w tego typu filmy, jednak z sporym „ale”.

Wąwóz (ang. The Gorge) to film science fiction z elementami horroru, filmu akcji oraz romansu. Reżyserem tego dosyć egzotycznego zlepku gatunków jest Scott Derrickson, za scenariusz odpowiada Zach Dean, a w głównych rolach zagrali Miles Teller, Anya Taylor-Joy oraz Sigourney Weaver. Swoją premierę film miał 14 lutego 2025 roku na platformie Apple TV+.

Jak przystało na film science fiction z elementami horroru, fabuła od początku wydaje się prosta i dosyć przewidywalna. Dwoje elitarnych snajperów – Amerykanin Levi oraz Litwinka Drasa otrzymują zadanie objęcia posterunków nad głębokim wąwozem skrytym we mgle. Ich misja ma trwać rok, przy czym oboje mają funkcjonować w pełnej izolacji i bez możliwości kontaktu ze światem zewnętrznym oraz nawet ze sobą.

Film szybko zdradza, że w wąwozie czają się niebezpieczne stworzenia, przed którymi bohaterowie mają bronić świat zewnętrzny. Równie szybko pojawiają się liczne tajemnice i znaki zapytania, sugerujące, że proste zadanie wcale nie jest tak oczywiste jak się wydaje. Bez oglądania filmu, znając tylko zarys fabuły można przewidzieć co wydarzy się dalej. Twórcy filmu nie podejmowali prób ukrycia głównego wątku filmowej historii, którym jest romans między bohaterami oddzielonymi wąwozem, który sprawi, że oboje trafią na samo dno skrytej we mgle otchłani, z której będą próbowali się wydostać.

Dalszy przebieg fabuły, chociaż dosyć przewidywalny i mało odkrywczy to zarówno największa zaleta i wada filmu. Odkryte przez bohaterów tajemnice wąwozu niosą za sobą olbrzymi potencjał fabularny, który pozwala na znaczne rozbudowanie całej historii, dzięki czemu spokojnie mogłyby powstać kolejne części filmu, w tym prolog, który byłby wyjątkowo ciekawą produkcją.

Niestety scenariusz filmu przeskakuje zbyt szybko do kolejnych wątków, przez co bohaterowie bez specjalnego wysiłku odkrywają wszystkie najważniejsze tajemnice, co spłyca fabułę. Nie ma żadnych wartościowych zwrotów akcji, istotnych pytań bez odpowiedzi, ani nawet najmniejszych punktów zaczepienia do rozbudowania historii w kolejnych częściach filmu.

Przy akompaniamencie nawet ciekawych, ale nie bardzo efektownych strzelanin, bohaterowie zagłębiają się (dosłownie) w historię wąwozu i ostatecznie bez większego szwanku wydostają się z niego tylko po to, aby stoczyć, albo raczej nie stoczyć walki z głównym antagonistą całej historii. Na końcu przez kilka minut widz pozostawiony jest z pytaniem „i co dalej”, tylko po to, aby dostać na talerzu finał filmu nie pozostawiający żadnych pytań.

Można śmiało powiedzieć, że film Wąwóz to historia z olbrzymim potencjałem, zapakowana w proste kino akcji, przez co fabuła została spłycona to przewidywalnego filmu o potworach. Ciekawe i klimatyczne scenografie oraz smaczki fabularne ukrywane wewnątrz wąwozu znikają w zbyt szybkiej i uproszczonej akcji. Sam film mógł więc być ciekawym kinem akcji gdyby tylko scenariusz nie został spłycony bez wyraźnej potrzeby.

Gdyby twórcy wydłużyli film o zaledwie kilkadziesiąt minut, możliwe byłoby dodanie wielu bardzo potrzebnych tej produkcji dodatkowych informacji oraz pytań, na które nie byłoby odpowiedzi. Sprawiłoby to, że widz po filmie mógłby chociaż przez chwilę oddać się przyjemności jaką jest wymyślanie odpowiedzi na te pytania. Zamiast tego odliczamy minuty do kolejnych scen, których się spodziewamy, a gdy pojawiają się napisy końcowe, po prostu idziemy dalej.

W związku z tym, czy warto obejrzeć ten film? Tak, bo mimo licznych nieścisłości logicznych oraz przewidywalnej fabuły jest to poprawny film science fiction z sporą ilością akcji. Nie można się jednak nastawiać na to, że będzie to kino zmuszające do zadawania pytań (co w filmach tego typu jest jak najbardziej możliwe).