W drugiej połowie lat 30. w ZSRR rozpoczęto prace nad nowymi łodziami latającymi mającymi zastąpić dotychczas eksploatowane konstrukcje. Z powodu problemów z projektami Tupolewa I Berijewa, do produkcji trafił samolot Czetwierikow MDR-6, będący jedynym produkowanym seryjnie samolotem z biura konstrukcyjnego OKB Czetwierikow.
W 1932 roku oblatano i dwa lata później wprowadzono do służby w ZSRR wodnosamolot Berijew MBR-2. Maszyna ta chociaż spełniała oczekiwania radzieckiej marynarki wojennej, dysponowała stosunkowo słabymi osiągami i uzbrojeniem. W związku z tym podjęta została decyzja o rozpoczęciu prac nad następcą tych maszyn.
Do prac przystąpiły biura konstrukcyjne Tupolewa i Berijewa z maszynami MDR-4 i MDR-5. Oba projekty od początku trapione były problemami, w związku z czym kolejną maszynę zaczęto projektować w biurze konstrukcyjnym OKB Czetwierikow (to niewielkie biuro nie opracowało wcześniej maszyn, które weszły do produkcji seryjnej).
Prototyp nowej maszyny oznaczonej jako MDR-6 ukończono w 1936 roku (niektóre źródła podają 1937 rok) i oblatano. Po wprowadzeniu kilku poprawek i wymianie silników, Czetwierikow MDR-6 wszedł do produkcji seryjnej. Z racji małego doświadczenia biura, produkcja szła powoli i do 1941 zbudowano zaledwie 20 maszyn tego typu.
MDR-6 miał 15,7 m długości i 21 m rozpiętości skrzydeł, a masa startowa wynosiła 6450 kg. Napęd stanowiły początkowo dwa dziewięciocylindrowe silniki M-63 o mocy 1100 KM, zapewniające prędkość maksymalną 360 km/h i przelotową 220 km/h, oraz zasięg 2650 km. Uzbrojenie składało się z 2-3 karabinów maszynowych kalibru 7,62 mm, bądź z 1-2 takich karabinów i jednego kalibru 12,7 mm, natomiast ładunek bomb wynosił 1000 kg.
Z powodu przerwania produkcji w 1941 roku (z powodu zajęcia zakładów przez Niemców), dalsza kariera MDR-6 stanęła pod znakiem zapytania. Problemy z silnikami i konstrukcją zwłaszcza przedniej wieżyczki sprawiły, że w 1942 roku większość z maszyn, które przetrwały wycofano z eksploatacji. Igor Czetwierikow postanowił wówczas zaprojektować ulepszoną wersję swojej maszyny, ale pomimo powstania licznych projektów, żaden nie wszedł do produkcji seryjnej. Doświadczenie z eksploatacji i budowy łodzi latających MDR-6 wykorzystano jednak przy pracach nad samolotami Berijew Be-6.
