Łodzie latające Latécoère 521, 522 i 523

W latach 30. jedynym sposobem pokonania Atlantyku drogą powietrzną było wykorzystanie łodzi latających. Ze względu na długość trasy, jedynie wykorzystanie największych łodzi latających było opłacalne. W 1935 roku Francuzi wprowadzili do eksploatacji eksperymentalną olbrzymią (jak na swoje lata) łódź latającą Latécoère 521.

Latécoère 521 (noszący nazwę własną Lieutenant de Vaisseau Paris) został oblatany 10 (lub 17) stycznia 1935 roku. Samolot miał 49,3 m rozpiętości skrzydeł i masę 18,9 ton. Masa startowa wynosiła 40 ton. Napęd składał się z 6 dwunastocylindrowych silników Hispano-Suiza 12N o mocy 650 KM każdy. W trakcie eksploatacji zamieniono je na nieco mocniejsze 12Ybrs a później 12Ydrs o mocy odpowiednio 760 KM i 860 KM. 4 silniki umieszczono w układzie ciągnącym, 2 w pchającym. Zapewniały one prędkość maksymalną około 261 km/h i przelotową 210 km/h. Zasięg wynosił 4100 km.

Najciekawiej wyglądało wnętrze samolotu, podzielone na 3 pokłady. Na najniższym znajdował się salon dla 20 pasażerów, 6 dwuosobowych kabin, każda wyposażona w… łazienkę, kuchnia i przedział z fotelami dla 22 pasażerów. Drugi pokład posiadał miejsca dla 18 pasażerów, ładownię dla bagażu i pomieszczenie dla załogi. Nad pokładami górował kokpit.

Latécoère 521 początkowo wykorzystywany był do lotów promocyjnych. W grudniu 1935 roku maszyna uległa poważnym uszkodzeniom w trakcie lotu na Florydę. Do Francji samolot powrócił na pokładzie statku. Po remoncie wodnosamolot był wykorzystywany do lotów rejsowych na trasie transatlantyckiej. 30 grudnia 1937 samolot ustanowił rekord w locie na wysokości 2000 m z ładunkiem o masie 18 040 kg.

Wraz z wybuchem II wojny światowej samolot przebazowano do Port-Lyautey w Maroku, a następnie, już po kapitulacji Francji przeniesiono go do Berre koło Marsylii. Tam maszyna pozostała aż do zniszczenia w sierpniu 1944 roku.

W 1937 roku do eksploatacji wszedł drugi samolot będący nieco zmodernizowaną wersją Latécoère 521. Maszyna otrzymała nazwę Latécoère 522. Samolot posiadał nieco mocniejsze silniki. W trakcie wojny wodnosamolot również trafił do Berre, gdzie uległ zniszczeniu.

Na bazie Latécoère 521 i 522 zbudowano jeszcze 3 wojskowe łodzie latające Latécoère 523, różniące się konstrukcją i posiadające uzbrojenie obronne, składające się z 5 karabinów maszynowych kalibru 7,5 mm i mogących zabrać ładunek 1200 kg bomb. Jeden z tych samolotów utracono we wrześniu 1939, drugi w czerwcu 1940 a trzeci w sierpniu 1942 roku.