Zaprojektowany w 1936 roku Vickers Venom powstał w oparciu o specyfikację F.5/34, która miała doprowadzić do powstania nowego dla RAF. Sam Venom miał jednak być maszyną przystosowaną do operowania w tropikalnych rejonach. Po zbudowaniu jednego prototypu projekt jednak zamknięto.
Zaprezentowana w 1934 roku specyfikacja F.5/34 doprowadziła do powstania kilku ciekawych maszyn, które nigdy jednak nie weszły do produkcji seryjnej. Znalazły się wśród nich takie samoloty jak Bristol Type 146, Martin-Baker MB 2 i Gloster F.5/34. Do prac nad swoją maszyną przystąpiły również zakłady Vickersa. Początkowo zdecydowano się na wykorzystanie podzespołów prototypowego myśliwca Vickers Jockey, ale w toku prac zakres zmian był tak duży, że powstała całkowicie nowa maszyna.
Samolot otrzymał oznaczenie Vickers Venom, miał 7,5 m długości i 10 m rozpiętości skrzydeł, a maksymalna masa startowa wynosiła 1885 kg. Napęd stanowił dziewięciocylindrowy silnik gwiazdowy Bristol Aquila AE-3S o mocy 625 KM, zapewniający prędkość maksymalną 502 km/h. Uzbrojenie składała się według specyfikacji z 8 karabinów maszynowych kalibru 7,7 mm. Sam samolot miał konstrukcję półskorupową i chowane podwozie.
Według założeń Venom miał być maszyną przechwytującą, zdolną do zwalczania coraz szybszych bombowców. Planowano, że maszyna będzie jednak działała w koloniach, w tropikalnych rejonach, a nie w Wielkiej Brytanii. Prototyp został oblatany 17 czerwca 1936 roku przez Josepha Summersa. Co istotne, już na tym etapie prób maszyna miała pełne uzbrojenie.
W kolejnych tygodniach samolot poddano intensywnym próbom, w których wypadł nieźle, mimo zastosowania stosunkowo słabego silnika. Wydawało się, że projekt ma potencjał do dalszego rozwoju i ewentualnego wejścia do służby, ale równoległe testy maszyn z silnikami Rolls-Royce Merlin wykazały, że rzędowe jednostki napędowe mają o wiele większy potencjał rozwojowy niż silnik Bristol Aquila.
W tej sytuacji dalsze prace nad Venomem zostały przerwane, a samolot wykorzystywano do okazjonalnych prób aż do 1939 roku, kiedy to został uszkodzony w trakcie jednego z lotów, a następnie zezłomowany z powodu braku opłacalności remontu. Co ciekawe, W połowie lat 30. w Wielkiej Brytanii opracowano kilka jednopłatowych myśliwców, które po testach nie weszły do produkcji seryjnej. Zamiast nich wybierano kolejne wersje rozwojowe dwupłatowych maszyn. Dopiero pojawienie się prototypów myśliwców Hawker Hurricane i Supermarine Spitfire zdecydowanie zmieniło tę tendencję.
