Zaprojektowany w 1935 roku Bréguet 460 Vultur oraz jego wersja rozwojowa oznaczona jako Bréguet 462 powstały według koncepcji szybkiego, uniwersalnego bombowca dla francuskich sił powietrznych. Ostatecznie ze względu na słabe osiągi nie weszły do eksploatacji, a prototypy trafiły do Hiszpanii.
W latach 30. we Francji rozpoczęto prace nad kilkoma typami bombowców, które miały zastąpić starsze konstrukcje, które cechowały się często bardzo oryginalną i niezbyt aerodynamiczną konstrukcją, a co za tym idzie słabymi osiągami. Według założeń, nowe samoloty miały być przystosowane do pełnienia różnych zadań – zarówno w roli bombowców, jak i samolotów rozpoznawczych, a czasami również i ciężkich myśliwców.
Połączenie tak wielu różnych ról w jednej maszynie było bardzo trudne (a wręcz niewykonalne), czego efektem było powstanie wielu prototypowych konstrukcji, które po kilku lotach próbnych były wycofywane z eksploatacji. W 1931 roku zbudowano bombowiec Bréguet 410, który ze względu na swoje słabe osiągi nie spełnił oczekiwań sił powietrznych. W związku z tym w zakładach Bréguet rozpoczęto prace nad jego zmodyfikowaną, ulepszoną wersją.
Maszyna otrzymała oznaczenie Bréguet 460 Vultur i znacząco różniła się od swojego poprzednika, głównie bardziej aerodynamicznym kształtem kadłuba i układem skrzydeł. Zachowano po poprzedniku ogon, ale zastosowano mocniejsze silniki, co miało pomóc w zwiększeniu prędkości maksymalnej maszyny.
Bombowiec miał 12,8 m długości, 20,6 m rozpiętości skrzydeł i masę 8200 kg. Napęd stanowiły dwa czternastocylindrowe silniki Gnome-Rhône 14Kdrs o mocy 804 KM każdy, zapewniające prędkość maksymalną około 400 km/h oraz zasięg 2000 km. Uzbrojenie obronne składało się z zamontowanego na stałe i strzelającego do przodu działka kalibru 20 mm oraz dwóch karabinów maszynowych, po jednym na stanowisku grzbietowym i podkadłubowym. Ładunek bomb wynosił 1076 kg.
Prototyp oblatano w 1935 roku, ale już podczas pierwszego lotu okazało się, że samolot nie jest w stanie osiągnąć prędkości 400 km/h. W zaistniałej sytuacji, dowództwo francuskich sił powietrznych zrezygnowało z dalszych prac nad maszyną i skupiło się na rozwoju bardziej perspektywicznych konstrukcji z zakładów Amiota i Lioré-et-Olivier.
Nieprzydatny prototyp Vultura trafił wówczas do Hiszpanii w ramach pomocy dla sił Republikańskich. Maszyna przeszła prawdopodobnie modyfikację, w ramach której zmieniono ogon i statecznik pionowy. Według dostępnych informacji maszyna rozbiła się.
Na podstawie doświadczeń z prac nad Vulturem, Bréguet opracował jeszcze jeden prototyp modelu 460, oraz trzy znacznie zmodernizowane prototypy oznaczone jako Bréguet 462 wyposażone w mocniejszy silnik Gnome-Rhône 14NO, które oblatano w 1936 roku. Te ostatnie pozostały we Francji aż do zajęcia kraju przez Niemcy w 1940 roku. Następnie trafiły do sił powietrznych Vichy, które wykorzystywały je do 1942 roku. Z powodu małej przydatności, zezłomowano je, kończąc historię tych zapomnianych, wielozadaniowych bombowców.
