Zbudowane w latach 1870-1878 okręty typu Colbert był jednymi z wielu, dziwacznych francuskich okrętów pancernych z drugiej połowy XIX wieku. Zbudowane według założeń z lat 50. szybko stały się przestarzałe i na początku XX wieku trafiły na złom.
W drugiej połowie XIX wieku we Francji zbudowano dziesiątki nietypowych okrętów pancernych, jednak rzadko kiedy budowano więcej niż 1-2 okrętów danego typu. Często zdarzało się również, że jednostki w ramach jednego typu znacznie różniły się między sobą.
Wyjątkiem od tej zasady były dwie fregaty pancerne typu Colbert – Colbert i Trident. Prace nad nimi rozpoczęto pod koniec lat 60. XIX wieku, w oparciu o założenia budżetowe i program rozwoju floty z 1857 roku. Okręty zaprojektowano jako opancerzone fregaty z umieszczoną centralnie baterią – jednostki tego typu określa się również jako pancerniki kazamatowe.
Oba okręty miały dokładnie taką samą konstrukcję i wyposażenie. Kadłub miał 102 m długości, wyporność wynosiła około 8600 ton (w trakcie służby uzbrojenie okrętów ulegało zmianie, co doprowadziło do zmiany wyporności). Napęd stanowił trzycylindrowy silnik parowy o mocy około 4600 KM, zapewniający prędkość maksymalną około 14 węzłów i zasięg 6100 km przy prędkości 10 węzłów i z pełnym zapasem węgla, wynoszącym 610 ton. Okręty posiadały również pomocnicze ożaglowanie o powierzchni 2100 m².
Uzbrojenie składało się z 8 dział kalibru 274 mm, 1 działa kalibru 240 mm, 6 dział kalibru 138 mm i 4 wyrzutni torped kalibru 356 mm. Pancerz składający się z żelaznych płyt oraz drewna miał 220-180 mm grubości na pasie burtowym i 160 mm na kazamacie. Załoga liczyła 750 marynarzy.
Prace nad pierwszym okrętem typu – Colbert, rozpoczęto od położenia stępki 7 maja 1869 roku (lub według innych danych 4 lipca 1870 roku). Wodowanie miało miejsce 16 września 1875 roku a próby morskie rozpoczęto 23 maja 1877 roku. Po ich zakończeniu jednostka weszła do służby w Eskadrze Śródziemnomorskiej, jako okręt flagowy.
Przez większość czasu służba okrętu przebiegała spokojnie i bez większych wydarzeń. Dopiero w dniach 15-16 lipca 1881 Colbert, wraz z siostrzanym Trident brał udział w ostrzale portu Sfax w Tunezji. W kwietniu 1892 roku okręt wycofano do rezerwy, uznając go za przestarzały. Po rozbrojeniu, całkowicie wycofano go z służby w 1895 roku, a 11 sierpnia 1900 roku skreślono z listy floty. W 1909 roku podjęto decyzję o jego złomowaniu.
Drugim okrętem typu był Trident. Stępkę pod niego położono w kwietniu 1870 roku, a wodowanie miało miejsce 9 listopada 1876 roku. Prace wykończeniowe trwały do 1 listopada 1878 roku. Po wejściu do służby Trident również trafił do Eskadry Śródziemnomorskiej jako zastępczy okręt flagowy dla Colberta. W latach 1886-1889 jednostka po rozbrojeniu była w rezerwie, z której przywrócono ją do służby w lutym 1889 roku.
W 1894 roku okręt ponownie trafił do rezerwy, ale wykorzystywano go jako jednostkę szkolną dla artylerzystów. Ostatecznie 5 marca 1900 roku Trident został wycofany z służby, a w 1904 roku jego nazwę zmieniono na Var, by 5 lat później sprzedać go na złom.
Równocześnie z pracami nad okrętami typu Colbert budowano pancernik kazamatowy Redoutable, który miał dosyć podobną konstrukcję, ale powstał tylko w jednym egzemplarzu.
