Zbudowany w 1921 roku francuski liniowiec SS Paris miał trafić do eksploatacji po 1916 roku, ale wybuch I wojny światowej sprawił, że jego budowa przedłużyła się. W momencie wejścia do służby już po wojnie, był jednym z najbardziej luksusowych transatlantyków na świecie. Mimo znakomitego projektu i ogólnie udanej służby, pozostawał w cieniu wielkich brytyjskich transatlantyków.
W 1912 roku francuskie linie Compagnie Générale Transatlantique podjęły decyzję o budowie 4 nowych transatlantyków. Statki miały powstać przy wsparciu rządu, jako jednostki pasażerskie i pocztowe. Stępkę pod jeden z tych liniowców, SS Paris, położono w 1913 roku w Saint Nazaire. Wybuch I wojny światowej sprawił jednak, że wodowanie nastąpiło dopiero 12 września 1916 roku. Prace wykończeniowe ruszyły dopiero po zakończeniu wojny i trwały do połowy 1921 roku.
Liniowiec projektowany był od początku jako szybki, luksusowy statek, ale nie zakładano, że będzie rywalizował z ówczesnymi wielkimi, brytyjskimi liniowcami, m.in. Mauretanią. Paris miał 234 m długości i nośność 34 570 ton. Napęd stanowiły 4 turbiny parowe o mocy 46 000 KM, zapewniające prędkość maksymalną 23 węzłów i zasięg około 8000 mil morskich (13 000 km). Na pokładzie znajdowało się miejsce dla 3241 pasażerów (563 pierwszej klasy, 468 drugiej klasy i 2210 trzeciej klasy) oraz 657 członków załogi.
Wnętrza urządzono z przepychem i elegancją w mieszance stylów Art Nouveau i Art Deco, typowo dla ówczesnych francuskich architektów i projektantów. Pasażerowie dysponowali licznymi salonami, jadalniami, czytelniami i pomieszczeniami, gdzie mogli odpoczywać podczas rejsu.
W swój pierwszy rejs SS Paris wyruszył 15 czerwca 1921 roku. Przez kolejne lata obsługiwał trasę z Hawru do Nowego Jorku, a w okresie zimowym, brał udział w rejsach wycieczkowych po Karaibach i Morzu Śródziemnym. W trakcie licznych rejsów doszło do kilku incydentów, w trakcie których jednostka zderzyła się z mniejszymi statkami, ale bez większych uszkodzeń liniowca.
Dobra passa transatlantyku zakończyła się 18 kwietnia 1939 roku w Hawrze, gdy na pokładzie zacumowanej przy nabrzeżu jednostki wybuchł pożar. Ogień objął piekarnię i szybko objął dalsze części statku. Podczas akcji gaśniczej liniowiec przewrócił się na burtę i zablokował nie tylko nabrzeże, ale utrudnił też wyjście w morze liniowca Normandie. Mimo planów, wraku nie podniesiono z powodu wybuchu II wojny światowej.
Przez całą wojnę Paris blokował nabrzeże w Hawrze. Dopiero w 1947 roku podjęto decyzję o podniesieniu wraku i jego zezłomowaniu. Powodem był wypadek z udziałem liniowca Liberté, który zerwał się z cum, uderzył o wrak Parisa i zatonął w porcie. Miało to miejsce 8 grudnia 1946 roku. W kwietniu statek podniesiono z dna a następnie rozpoczęto złomowanie wraku liniowca Paris.
Transatlantyk SS Paris nie zapisał się w historii w spektakularny sposób. Był jednym z wielu udanych liniowców, które wykonywały rejsy przez Atlantyk regularnie w okresie międzywojennym. Jednostka przez całą swoją karierę pozostawała w cieniu innych, głównie brytyjskich statków.
