Na początku lat 50. opracowano w ZSRR nietypowy, odrzutowy samochód GAZ-TR. Według założeń, miał on posłużyć do ustanowienia rekordu prędkości na lądzie, wynoszącego około 700 km/h. Niestety z powodu problemów technicznych projekt przerwano w 1957 roku a samochód rozebrano.
Prace nad GAZ-em TR rozpoczęto w 1952 roku pod kierownictwem A. A. Smolina i A. A. Lipgarta. Smolin mając doświadczenie w projektowaniu samolotów, postanowił stworzyć pojazd wykorzystujący wiele elementów konstrukcyjnych pochodzących z samolotów odrzutowych. Konstrukcja nadwozia samochodu została wykonana z duraluminium, któremu nadano aerodynamiczny kształt, a z tyłu umieszczono statecznik. Za stanowiskiem kierowcy umieszczono silnik odrzutowy WK-1A z myśliwca MiG-17. Niezależne zawieszenie oparto na konstrukcji z GAZ-a-12, jednak same koła pochodziły z MiG-a-15 a opony wykonano na zamówienie z specjalnej wzmocnionej gumy. Napęd nie był przenoszony na koła, w związku z czym podwozie musiało być dopracowane i dostosowane do rozpędzania się do wysokich prędkości.
GAZ-TR został ukończony latem 1954 roku, a jego próby zaplanowano na jesień tego roku. Kierowcą testowym został M. Mietjelew. Niestety po pierwszej próby doszło do uszkodzenia samochodu, a kierowca doznał drobnych obrażeń. Ze względu na brak pomysłu na dalsze próby, projekt odstawiono, ograniczając się jedynie do badań technicznych. W 1957 roku cały program został jednak ostatecznie zamknięty, a jedyny zbudowany GAZ-TR został rozebrany. Jedynie fragment jego konstrukcji zachował się do naszych czasów i trafił do muzeum GAZ-a.
chociaż GAZ-TR był nieudanym projektem, można uznać, że był konstrukcją wyprzedzającą w pewnym sensie swoje czasy. W trakcie jego prób FIA nie uznawała jeszcze rekordów prędkości dla samochodów z napędem odrzutowym (stało się to dopiero w 1964 roku wraz z próbami bicia rekordu prędkości przez Donalda Campbella), a do 1956 roku Związek Radziecki nie miał swoich przedstawicieli w FIA, przez co nie było możliwości zorganizowania oficjalnych prób bicia rekordu prędkości. Kolejnym problemem był całkowity brak w ZSRR infrastruktury odpowiedniej do testowania tak szybkich pojazdów. Próby GAZ-a TR prowadzono w związku z tym na lotnisku wojskowym, dysponującym odpowiednio długim pasem startowym.
