W południowej Francji, w regionie Oksytania znajduje się gmina i miasto Carcassonne. Chociaż samo miasto nie jest duże, jest to jedna z największych zachowanych twierdz miejskich w Europie. W XIX wieku prawie zrównano je jednak z ziemią, ale na szczęście przetrwało. Miasto znane jest również z gry planszowej Carcassonne, dla której było ważną inspiracją.
W rejonie Carcassonne pierwsi osadnicy pojawili się już około 3500 roku p.n.e. a około 800 roku p.n.e. rejon ten stał się ośrodkiem handlu ze względu na swoje położenie – dosyć blisko wybrzeża Morza Śródziemnego, z licznymi wzgórzami, na których możliwe było budowanie fortyfikacji i punktów obserwacyjnych, a także z powodu licznych rzek przecinających te tereny.
Około 100 roku p.n.e. Rzymianie, którzy zajmowali te tereny ufortyfikowali wzgórze Carsac, które z czasem przerodziło się w miasteczko znane dzisiaj jako Carcassonne. Zbudowali oni kamienny mur, którego fragmenty przetrwały do naszych czasów jako część późniejszych fortyfikacji. W 518 roku Carcassonne zajął hrabia Ibba, a w VI wieku miasto przejęli Wizygoci, którzy rozpoczęli proces rozbudowy fortyfikacji. Znaczna część umocnień, które stworzyli, przetrwała do naszych czasów. Pomagały one w obronie miasta i odpieraniu licznych ataków, ale w 724 roku miasto zostało zdobyte przez Saracenów, a w 759 roku odbili je Frankowie.
Od 1067 roku Carcassonne należało do rodu Trencevela, która inwestowała w rozbudowę twierdzy budując zamek Château Comtal oraz bazylikę Saint-Nazaire. W 1209 roku miasto przejął Simon de Montfor, który wzmocnił fortyfikacje, zamieniając Carcassonne w miasto graniczne między Francją a Aragonią. Przez cały ten czas rejon ten nie podlegał w pełni władzom francuskim, ale zmieniło się to w 1247 roku, kiedy to Carcassonne stało się częścią Francji. Ówczesny król, Ludwik IX ufundował nową część miasta zlokalizowaną po drugiej stronie rzeki Aude. Przez kolejne lata rozbudowywano fortyfikacje, tworząc mury wokół dolnej części miasta. Według relacji z tego okresu, miasto było twierdzą nie do zdobycia, dzięki czemu przez kolejne wieki opierało się atakom i próbom zajęcia.
W połowie XVII wieku znacznie militarne Carcassonne zaczął maleć, przez co zaniedbywano bieżącą konserwację umocnień, które stopniowo niszczały. Ich stan był tak zły, że na przełomie XVIII i XIX wieku twierdzę ostatecznie rozbrojono, a w 1849 roku francuskie władze podjęły decyzję o rozebraniu umocnień. Ze względu na sprzeciw historyków i mieszkańców, z pomysłu zrezygnowano na rzecz odbudowy dawnej twierdzy.
Prace zlecono architektowi Eugène Viollet-le-Duc, który natychmiast przystąpił do prac. Po jego śmierci w 1879 roku pracami kierował Paul Boeswillwald i architekt Nodet. Obaj korzystali z notatek sporządzonych przez Viollet-le-Duc. Podczas prac wprowadzili oni wiele zmian w architekturze umocnień, często niezgodnych z historycznym ich wyglądem. Mimo to odbudowali twierdzę, a ich praca przetrwała do naszych czasów.
Niegdyś Carcassonne będące twierdzą i miastem granicznym stało się najpierw ośrodkiem handlowym i produkcyjnym głównie tekstyliów. Z czasem miasto stało się również atrakcja turystyczną, przyciągającą nawet 3 mln turystów rocznie. Swoją sławę zawdzięcza odbudowie z XIX wieku oraz ogólnie malowniczemu położeniu. W mieście działa duży dworzec kolejowy oraz regionalne lotnisko z betonowym i trawiastym pasem startowym.
Obecnie (stan na 2020 rok) w Carcassonne mieszka 46 673 mieszkańców – liczba ta nieznacznie zmieniała się na przestrzeni ostatnich lat, ale cały czas trzyma się w granicach 45 tys. Samo miasto ma powierzchnię 65,08 km². Mimo to, jest to jedno z największych miast w okolicy. Chociaż większość zabudowań znajduje się na zachodnim brzegu rzeki Aude, historyczne stare miasto i twierdza znajdują się na wschodnim brzegu.
O mieście stało się głośno dzięki grze planszowej Carcassonne z 2000 roku, wydanej przez wydawnictwo Hans im Glück w Niemczech. Gry zyskała dużą popularność i w 2022 roku wydano trzecią edycję gry, która obecnie jest w sprzedaży. Więcej o grze możecie dowiedzieć się z naszej recenzji – Carcassonne – recenzja.
