Zbudowany w 1948 roku Panhard Dynavia był eksperymentalnym samochodem zaprojektowanym przez Louisa Bioniera. Pojazd miał być jak najbardziej aerodynamiczny, dzięki czemu miał być znacznie szybszy od seryjnych samochodów z takim samym silnikiem. Zbudowano dwa egzemplarze, z których jeden przetrwał do naszych czasów.
W drugiej połowie lat 40. francuski przemysł motoryzacyjny rozpoczął żmudny proces odbudowy swojego potencjału. Sytuacja gospodarcza we Francji po II wojnie światowej nie była najlepsza, przez co producenci samochodów musieli zupełnie zmienić swoje podejście do projektowania nowych aut. Francuskie władze uruchomiły wówczas tzw. Pons Plan. Zakładał on reorganizację całego przemysłu motoryzacyjnego we Francji a także połączanie mniejszych firm w koncerny.
W ramach programu poszczególni producenci otrzymali konkretne wytyczne, jakie samochody miały być produkowane. Ograniczono również dostęp do strategicznych surowców, tak aby zarezerwować odpowiedni poziom dostaw np. stali najbardziej potrzebującym odbiorcom. Panhard jako jeden z średniej wielkości producentów samochodów opracował wówczas niewielki samochód osobowy Panhard Dyna X.
Pojazd miał 3,8 m długości i napędzany był dwucylindrowy silnikiem typu boxer o pojemności 610-851 cm³. Łącznie w latach 1948-1954 zbudowano 47 049 egzemplarzy tego modelu w kilku wersjach. W 1948 roku równolegle z rozpoczęciem produkcji Dyna X, jego główny twórca, Louis Bionier rozpoczął prace nad eksperymentalnym samochodem z całkowicie aluminiowym nadwoziem.
Auto otrzymało nazwę Panhard Dynavia i konstrukcyjnie było oparte na podzespołach z modelu Dyna X. Największą różnicą było mocno przeszklone, aluminiowe nadwozie mieszczące 4 pasażerów (chociaż ze względu na kształt dachu, ilość miejsca wewnątrz nie była największa). Pod maską znalazł się dwucylindrowy silnik Panhard OHV GM600 o mocy 28 KM i pojemności 610 cm³. Dzięki dopracowanej aerodynamicznie konstrukcji nadwozia pozwalał on na rozpędzenie samochodu do 131 km/h przy zużyciu paliwa wynoszącym 3,5-5 l/100 km.
Dynavia została zaprezentowana na paryskim Motor Show w 1948 roku i wzbudziła sporą sensację. W ciągu kolejnych kilku lat prototyp prezentowano na różnych wystawach i pokazach, ale nie planowano jego produkcji seryjnej. Zdobyte podczas prób doświadczenie miało pomóc w opracowaniu nowych samochodów, w tym modelu Dyna Z z 1954 roku.
Zbudowano jeden dodatkowy egzemplarz, który trafił w ręce prywatnego właściciela z Szwajcarii. Niestety samochód został zniszczony w wypadku, a następnie zezłomowany. Rozpoczęto również prace nad trzecim egzemplarzem, ale nigdy go nie ukończono. Ostatecznie jedyna Dynavia, która przetrwała, trafiła do muzeum Cité de l’Automobile w Mulhouse, gdzie pozostaje po dzień dzisiejszy.
