PZL.27 – zapomniany polski samolot pocztowy

Kariera PZL.27 była krótka, a sam samolot nie miał dużego wpływu na rozwój lotnictwa w Polsce. Był to jednak pierwszy w Polsce samolot z chowanym podwoziem. Ostatecznie przegrał rywalizację z RWD-11, a jedyny zbudowany prototyp utracono w katastrofie.

Historia samolotu zaczęła się w 1932 roku i związana była z zamówieniem złożonym przez Ministerstwo Komunikacji na nowy samolot pocztowy. Prace projektowe powierzono inż. Zbysławowi Ciołkoszowi, który przystąpił do projektowania maszyny w 1933 roku, już po przeniesieniu się do Polskich Zakładów Lotniczych (wcześniej pracował w PWS).

Zaprojektował on trzysilnikowy samolot z mieszaną konstrukcją metalowo-drewnianą, w układzie górnopłata z chowanym podwoziem oznaczony jako PZL.27. Był to pierwszy samolot z takim podwoziem, który zaprojektowano i zbudowano w Polsce. Prototyp oblatano we wrześniu 1934 roku, a za sterami zasiadał Jerzy Widawski.

Maszyna miała 10,7 m długości, 13,6 m rozpiętości skrzydeł i maksymalną masę startową 2320 kg. Napęd stanowiły 3 silniki de Havilland Gypsy Major I o mocy 130 KM każdy, jeden na nosie i dwa w gondolach pod skrzydłami, w których chowane było również podwozie. Zapewniały one prędkość maksymalną 266 km/h i przelotową 238 km/h, a zasięg wynosił 700 km.

Maszyna mogła zabrać na pokład 2 członków załogi i do 5 pasażerów. Kadłub wykonany był z spawanych rur stalowych, krytych drewnianym szkieletem. Skrzydła wykonano z drewna i pokryto sklejką, natomiast stateczniki pokryto płótnem.

Już pierwsze testy wykazały, że samolot ma słabe osiągi i jest drogi w eksploatacji. W związku z tym zrezygnowano z planów wprowadzenia go do eksploatacji, licząc, że konkurencyjny RWD-11 projektowany równolegle będzie lepszy. Po dokonaniu jego oblotu okazało się, że RWD jest zdecydowanie lepszą konstrukcją. W związku z tym w 1937 roku PZL.27 został sprzedany wojsku i trafił do Instytutu Technicznego Lotnictwa, gdzie wykorzystywano go do zadań transportowych. W tym samym roku maszyna uległa jednak wypadkowi i została całkowicie zniszczona – niektóre źródła sugerują, że miało to miejsce w 1936 roku.