Zbudowany w 1933 roku samolot pocztowy Pander S-4 Postjager miał bardzo krótką karierę jako samolot pocztowy, a później jako samolot wyścigowy w wyścigu MacRobertson Air Race. Ze względu na trapiące maszynę ciągłe problemy, których kulminacją była katastrofa i całkowite zniszczenie samolotu, otrzymał on przydomek Pechjager.
Historia maszyny sięga początku lat 30. Holenderskie linie lotnicze KLM uznały wówczas, że potrzebny jest nowy samolot przystosowany do przewozu poczty między Holandią a Indiami Wschodnimi, który dysponowałby lepszymi osiągami niż samoloty Fokker F.XVIII. Ze względu na małą liczbę pasażerów podróżujących na tej trasie, nowy samolot miał być przystosowany tylko do przewozu poczty.
Pander S-4
Po trwających 3 lata analizach i rozważaniach jak powinien wyglądać nowy samolot, w 1933 roku rozpoczęto w zakładach Pander & Zoon Den Haag budowę samolotu oznaczonego jako Pander S-4. Maszyna miała być trzysilnikowym dolnopłatem z chowanym podwoziem, dysponującym osiągami pozwalającymi na pokonanie trasy z Amsterdamu do Batavia (Dżakarty) w czasie 50 godzin.
Prototyp samolotu oblatano 6 października 1933 roku. Samolot miał 12,5 m długości, 16,6 m rozpiętości skrzydeł i masę 5500 kg. Napęd zapewniały trzy dziewięciocylindrowe silniki Wright Whirlwind R-975 o mocy 420 KM, pozwalające na osiągnięcie prędkości maksymalnej 370 km/h i zasięgu 2430 km. Załoga liczyła 3 osoby, a ładunek mógł mieć masę do 500 kg.
Pander S-4
9 grudnia 1933 roku po zakończeniu prób i testów samolot pilotowany przez Gerrita Johannesena Geyssendorffera wystartował z lotniska w Amsterdamie w swój pierwszy lot pocztowy do Indii Wschodnich. Niestety z powodu awarii silnika lot przerwano, a pocztę przeładowano do Fokkera F.XVIII. Po naprawie Pander S-4 doleciał do celu po 72 godzinach i 20 minutach. Awaria i słabe osiągi sprawiły, że KLM wycofała się z projektu i zamówiła amerykańskie samoloty Douglas DC-2.
S-4 trafił z powrotem do producenta, który musiał coś zrobić z bezużytecznym samolotom. Na początku 1934 roku pojawił się pomysł użycia maszyny w wyścigu MacRobertson Air Race w październiku 1934 roku. Po wprowadzeniu stosownych poprawek, maszyna wyleciała do Londynu, skąd miała wziąć udział w wyścigu. Załogę stanowili Gerrit Jahannes Geyssendorffer, Dirk Lucas Asjes i Peter Pronka.
Pander S-4
Maszyna wystartowała z numerem 6, 20 października 1934 roku. W trakcie lądowania w Allahabad (obecnie Prajagradź) w Indiach, samolot został uszkodzony. Z racji braku dostępu do części zamiennych, trzeba było je ściągnąć z Kalkuty. Sześciodniowe opóźnienie sprawiło, że dalszy udział w wyścigu był bezcelowy, ale mimo to, 26 października wieczorem, załoga postanowiła wystartować, aby dokończyć wyścig.
Z powodu nieporozumienia w komunikacji z obsługą lotniska, podczas startu załoga S-4 została oślepiona przez źle rozmieszczone oświetlenie pasa, przez co pilot nie zauważył postawionych na końcu pasa reflektorów. Samolot zahaczył o nie skrzydłem i rozbił się. Załoga przeżyła, ale samolot nie nadawał się do naprawy. Tym samym dobiegła końca zarówno historia S-4, jak i firmy Pander & Zoon Den Haag.
W swojej krótkiej karierze S-4 nosił trzy nazwy – Postjager, Panderjager oraz nieoficjalnie Pechjager.
Pander S-4 obok de Havilland DH 88 Comet
