Podczas II wojny światowej Argentyna była odcięta od możliwości importowania uzbrojenia zagranicznego. W tej sytuacji, w 1943 roku opracowano rodzimy argentyński czołg średni Nahuel DL 43. Czołg ten pod wieloma względami przypominał amerykański czołg M4 Sherman.
Na początku lat 40. Argentyna była dosłownie na rozdrożu. Po latach ciężkich rządów i wojskowych przewrotach w kraju rządzili politycy dosyć mocno wpatrujący się w III Rzeszę. Ze względu na sytuację międzynarodową i położenie Argentyny, poza politycznymi sympatiami, do szerszej współpracy w zakresie np. pozyskiwania uzbrojenia z Niemiec nie doszło. Równocześnie Argentyna była izolowana na arenie międzynarodowej przez USA, starające się wymusić na władzach kraju zmianę politycznego frontu.
Taki stan rzeczy uniemożliwiał import jakiegokolwiek uzbrojenia z innych krajów. W 1942 roku dowództwo argentyńskiej armii uznało, że należy rozpocząć prace nad rodzimym przemysłem zbrojeniowym, który umożliwiły zwiększenie możliwości armii bez potrzeby oglądania się na inne kraje. W ramach programu rozpoczęto kilka projektów mających doprowadzić do powstania różnych rodzajów uzbrojenia.
Jednym z zainicjowanych projektów był program budowy czołgu średniego. Prace nad nim zlecono doświadczonemu pułkownikowi Alfredo Aquiles Baisi, który wraz z zespołem dostał zadanie stworzenia makiety czołgu o docelowej masie 35 ton. Po zaledwie 45 dniach była ona gotowa. Prezentacja dla władz zakończyła się sukcesem, co pociągnęło za sobą zamówienie na prototyp. Ten ukończono już po 2 miesiącach i przekazano do prób.
Ogólna ocena czołgu była pozytywna, w związku z czym zamówionych zostało kilkanaście egzemplarzy seryjnych. Według różnych źródeł zamówiono prawdopodobnie 16 czołgów plus prototyp, ale zbudowano 12 egzemplarzy oraz jeden prototyp.
Czołg otrzymał nazwę Nahuel DL 43. Kadłub miał 6,2 m długości, a masa wynosiła 38,2 tony. Napęd stanowił dwunastocylindrowy silnik FMA-Lorraine-Dietrich 12 Eb o mocy 500 KM, będący zmodyfikowanym silnikiem lotniczym. Zapewniał on prędkość maksymalną 40 km/h i zasięg 250 km. Uzbrojenie składało się z armaty Krupp Model 1909 kalibru 75 mm oraz 4 karabinów maszynowych (1 kalibru 12,7 mm i 3 kalibru 7,65 mm), z których dwa z czasem usunięto. Pancerz miał grubość do 80 mm z przodu, ale dokładne dane nie są dostępne.
Pod względem wyglądu i ogólnego układu konstrukcji czołg przypominał amerykańskie Shermany, chociaż Argentyńczycy twierdzili, że był to całkowicie autorski projekt. W toku eksploatacji czołgów zakładano ich przezbrojenie w nowocześniejsze armaty, ale tak się nie stało. Nahuele wykorzystywano prawdopodobnie do lat 50./60. kiedy zastąpiono je kupionymi z demobilu Shermanami w różnych wersjach, w tym Firefly. Wszystkie DL 43 zezłomowano lub wykorzystano jako cele na poligonach. Do naszych czasów nie przetrwało po nich nic oprócz kilku zdjęć.
Nahuel DL 43 był ciekawą konstrukcją. Zaprojektowany od podstaw w kraju nie mającym wcześniej doświadczenia w budowie czołgów. Pod wieloma względami przypominał Shermana w pierwszych wersjach produkcyjnych, ale różnił się od niego bardziej pochylonym pancerzem. W swoim czasie był udana konstrukcją, ale ostatecznie nie miał żadnej perspektywy na dalszy rozwój (chociaż Baisi zakładał zaprojektowanie specjalistycznych pojazdów w oparciu o DL 43).
