W 1933 roku francuska Marynarka Wojenna ogłosiła wymagania dla nowego myśliwca pływakowego. Zgodnie z planem maszyna miała operować z pokładu okrętów liniowych oraz transportowców wodnosamolotów. Jedną z maszyn jaka powstała w odpowiedzi na te wymagania był Loire 210. Prace nad samolotem trwały 4 lata, a w eksploatacji pozostawał jedynie przez 3 miesiące.
Wstępne założenia dla nowego myśliwca dla Marynarki Wojennej powstały w 1933 roku, ale dopiero w 1934 roku rozpoczęto prace nad samolotem. Jako bazę wykorzystano myśliwiec Loire 46, jednak poddano go bardzo dużej modyfikacji. Z górnopłatu maszyna stała się dolnopłatem, zainstalowano pływaki pod kadłubem i końcówkami skrzydeł oraz zmieniono wyposażenie.
Prototyp nowego myśliwca oznaczonego jako Loire 210 oblatany został 21 marca 1935 roku. Próby przebiegły pomyślnie, w związku z czym zakłady Loire Aviation otrzymały zamówienie na 20 maszyn seryjnych. Samoloty produkowano do listopada 1938 roku, ale do służby weszły dopiero w połowie 1939 roku. Rozdzielono je między transportowiec Commandant Teste oraz najważniejsze francuskie pancerniki.
Krótko po wejściu do eksploatacji zaczęły jednak wychodzić na jaw wady konstrukcyjne maszyn, które doprowadziły do utraty 5 samolotów. W połączeniu z negatywną oceną osiągów w porównaniu do ówczesnych myśliwców, sprawiło to, że już w listopadzie 1939 roku wszystkie maszyny tego typu wycofano z eksploatacji i zezłomowano.
Loire 210 okazał się całkowicie nieudaną konstrukcją. Długi czas budowy i nieprecyzyjne wymagania (konkurencyjne samoloty, które również budowano pod te wymagania – Bernard H-110, Potez 452 i Romano R.90 często znacznie różniły się od siebie układem konstrukcji i możliwościami) oraz duże tempo rozwoju lotnictwa sprawiły, że maszyna ta szybko stała się przestarzała.
Loire 210 miał 9,5 m długości, 11,8 m rozpiętości skrzydeł oraz masę startową 2150 kg. Napęd stanowił gwiazdowy silnik Hispano-Suiza 9Vbs o mocy 720 KM, zapewniający prędkość maksymalną 300 km/h i zasięg 750 km. Uzbrojenie składało się z 4 karabinów maszynowych Darne kalibru 7,5 mm. Pilot zajmował miejsce w otwartym kokpicie. Konstrukcja samolotu była na tyle solidna, że możliwe było jego wystrzeliwanie z katapulty.
