W latach 70. w USA zainicjowany został program RSRA (Rotor Systems Research Aircraft), którego celem było zaprojektowanie śmigłowca o napędzie hybrydowym, który miał latać zarówno jak tradycyjny śmigłowiec jak i samolot. W ramach programu zbudowano dwa śmigłowce Sikorsky S-72, które testowano do 1988 roku.
Największą wadą tradycyjnych śmigłowców jest stosunkowo niska prędkość lotu w porównaniu do samolotów. Z drugiej strony śmigłowce dysponując możliwością zawisu mogą być wykorzystywane do bardzo wielu różnych zadań, do których nie da się wykorzystać samolotów.
Na początku lat 70. US Army wspólnie z NASA a później również DARPA zainicjowały program budowy śmigłowca hybrydowego, przeznaczonego do testów wirników głównych w lotach z bardzo dużymi prędkościami. Kontrakt na budowę prototypu takiej maszyny otrzymały zakłady Sikorsky Aircraft Corporation. Zamówiono dwie maszyny różniące się konfiguracją.
Aby maksymalnie przyśpieszyć prace i zmniejszyć koszty projektu, który i tak z założenia miał być drogi, podjęto decyzję o wykorzystaniu podzespołów z śmigłowca Sikorsky S-61 (zmodyfikowany wirnik i układ napędowy) oraz Sikorsky S-67 Blackhawk (zmodyfikowany kadłub). Pierwszy z zamówionych śmigłowców został oblatany 12 października 1976 roku. Drugi egzemplarz różniący się konfiguracją oblatano dopiero 10 kwietnia 1978 roku.
Pierwsza z maszyn otrzymała tradycyjną konfiguracją, natomiast druga pozbawiona była głównego wirniki. Zamiast niego zamontowano dodatkowe skrzydła i silniki odrzutowe. Maszyny poddawano intensywnym testom w locie, zbierając informacje o ich zachowaniu w powietrzu, a także uzyskiwanych osiągach.
W 1982 roku Sikorsky otrzymał zlecenie na przebudowanie jednego z prototypów, w celu jego wykorzystania w zupełnie innym projekcie – X-Wing. Projekt ten mia na celu przetestowanie koncepcji śmigłowca, w którym główny wirnik miał być zatrzymywany w locie, aby zmniejszyć opory powietrza, a równocześnie wytworzyć siłę nośną do lotu poziomego.
Przebudowaną maszynę zaprezentowano 19 sierpnia 1986 roku, Próby naziemne rozpoczęto 25 września, a próby szybkiego kołowania rozpoczęto rok później 4 listopada 1987 roku. 7 listopada podczas jednej z prób maszyna wzbiła się w powietrze i wykonała 16-sekundowy lot na wysokości 7,6 m. Oficjalny oblot miał miejsce 2 grudnia 1987 roku. Niestety dalsze próby zostały przerwane z powodu cofnięcia finansowania dla projektu X-Wing.
Głównym powodem takiej decyzji był brak perspektywy wykorzystania X-Wingów w praktyce. Według założeń maszyny z takimi wirnikami miały być wykorzystywane do zadań pomocniczych, jednak w praktyce nie przewyższały znacząco ani śmigłowców, ani samolotów. Tym samym nie było potrzeby ich dalszego rozwijania.
Program RSRA od początku miał na celu jedynie prowadzenie eksperymentów z wirnikami i układami konstrukcji śmigłowców. Nie zakładano, że doprowadzi on do powstania jakiejś konstrukcji, która weszłaby do eksploatacji. Nieco inaczej wyglądała sytuacja z programem X-Wing. Początkowo zakładano, że taki układ wirniko-płata (po zatrzymaniu wirnika podczas lotu, jego łopaty ustawione były w układzie X, stąd nazwa projektu), pozwoliłby na zaprojektowanie szybkich śmigłowców bojowych. Ostatecznie nie znaleziono zastosowania dla takich maszyn.
Sikorsky S-72 miał 23,14 m długości (z wirnikiem), sama średnica wirnika wynosiła 18,9 m, a rozpiętość skrzydeł 13,74 m. W konfiguracji śmigłowcowej S-72 ważył 9197 kg, a w hybrydowej 11 971 kg. Napęd stanowiły dwa silniki turbowałowe General Electric T58-GE-5, oraz dodatkowo dwa silniki odrzutowe General Electric TF34-GE-400A. Prędkość maksymalna wynosiła 560 km/h, ale teoretycznie maszyna byłą zdolna do osiągania większych prędkości. Załoga liczyła do 3 osób.
