W ZSRR powstało wiele oryginalnych i nietypowych pojazdów. Bez wątpienia REAF-1950 jest jednym z nich. Auto powstało w drugiej połowie lat 40. z inicjatywy inżynierów z Ryskiej Eksperymentalnej Fabryki Samochodów. Zbudowano dwa prototypy, które okazały się totalną porażką, po czym projekt zarzucono.
Historia powstania REAF-1950 jest dosyć specyficzna. Samochód był dziełem Wsiewołoda Bachcziwandży pracującego w Ryskiej Eksperymentalnej Fabryce Samochodów. Według części źródeł, zakłady te nie zajmowały się jednak twórczą działalnością, a jedynie udawały fabrykę samochodów wyciągając środki finansowe od władz centralnych. Mimo to, sam Józef Stalin zlecił fabryce opracowanie nowego, taniego a zarazem nowoczesnego samochodu osobowego, który miał być gotowy w 1947 roku. Sam Bachcziwandży zajmował się natomiast projektem automatycznej skrzyni biegów, która miała znaleźć się na wyposażeniu nowego samochodu.
Prace nad samochodem opóźniały się, w związku z czym nie udało się go ukończyć na planowaną datę (oficjalnie samochód miał być pokazany podczas uroczystości rocznicy Rewolucji Październikowej w 1947 roku). Mimo opóźnień, władze w Moskwie przymykały oko, a zespół projektowy bardzo powoli pracował nad samochodem. Pod maską umieszczono przerobiony silnik z ciężarówki GAZ-MM o zmniejszonej mocy i liczbie cylindrów do dwóch.
Zbudowano dwa prototypy pojazdu oznaczonego jako REAF-1950 – jeden w wersji sedan, a drugi w wersji faeton (kabriolet). Samochody miały 3,6 m długości oraz bardzo oryginalne i wyróżniające się nadwozie. Najważniejszą nowością była jednak automatyczna skrzynia biegów. Prace nad pojazdami ukończono w 1950 roku, po czym wysłano je do Moskwy. Droga do stolicy ZSRR przebiegła problematycznie, a oba samochody psuły się regularnie (najwięcej problemów było z kabrioletem, który według części źródeł popsuł się w drodze do Moskwy i został porzucony, a według pozostałych popsuł się w drodze powrotnej i został porzucony).
Na pewno jednak samochód w wersji sedan dojechał do Moskwy gdzie poddano go próbom. Ich wynik był… druzgoczący. Jakość wykonania samochodów była fatalna, wszystkie podzespoły były awaryjne, a koszty produkcji dalece odbiegały od ekonomicznych. W związku z tym projekt zamknięto. Prototyp w wersji sedan wrócił do Rygi, gdzie następnie przez kilka lat zmieniał właścicieli, aż ostatecznie w latach 80. został odnaleziony w miejscowości Ogre. Mimo kiepskiego stanu wyremontowano go, a następnie umieszczono w Muzeum Motoryzacji w Rydze.
Sam Wsiewołoda Bachcziwandży mimo niepowodzenia projektu nie poniósł większych konsekwencji. Przeniesiono go jedynie do innych zakładów. Los kabrioletu REAF-1950 nie jest znany.
