Niektórzy mówią, że żaglowce mają duszę, a marynarze często kochają swoje statki jak ludzi. HMS Implacable, dwurzędowy okręt liniowy zbudowany w 1800 roku po zakończeniu długiej, prawie 150-letniej służby zamiast trafić do stoczni gdzie rozebrano by go, został zatopiony na pełnym morzu, jak przystało na okręt wojenny.
Historia żaglowca sięga 1797 roku i rozpoczęła się nie w Wielkiej Brytanii, a we Francji. W 1797 roku w stoczni Rochefort położono stępkę pod okręt liniowy Duguay-Trouin typu Temeraire. Była to jedna z 107 jednostek tego typu zbudowanych w latach 1782-1813 dla Francuskiej Marynarki Wojennej.
Okręt miał wyporność 2900 ton, 55 m długości i uzbrojony był w 4 36-funtowe karonady, 28 dział 36-funtowych, 38 dział 18-funtowych i 16 dział 8-funtowych. Co ciekawe, był to drugi statek tego typu noszący tę nazwę. Pierwszy zwodowano jeszcze 1788 roku, ale został zniszczony w 1793 roku.
Jednostka weszła do służby 24 marca 1800 roku. Francuzi wykorzystywali ją do listopada 1805 roku. Okręt przetrwał Bitwę pod Trafalgarem, ale został przejęty kilka dni później, 3 listopada przez okręty brytyjskie w trakcie Bitwy o przylądek Ortegal.
Mimo poważnych uszkodzeń (okręt stracił maszty) Brytyjczycy odholowali go i przywrócili do służby pod nową nazwą – HMS Implacable. W czasie remontu zmianie uległo uzbrojenie żaglowca – 42 działa 32-funtowe, 30 dział 18-funtowych i 2 12-funtowe. Załoga liczyła 670 marynarzy.
HMS Implacable wykorzystywano w wielu operacjach bojowych aż do 15 lutego 1842 roku, kiedy to uznano, że stan okrętu nie pozwala na dalszą eksploatację. W 1844 roku rozpoczęto przebudowę jednostki na okręt szkoleniowy. Zakończono ją dopiero w 1855 roku.
Przez kolejne lata stary żaglowiec z powodzeniem wypełniał swoje zadania. Na początku XX wieku wycofano go jednak z aktywnej eksploatacji. Równocześnie obawiając się dalszego losu jednostki, Król Edward VII starał się o zachowanie okrętu jako muzeum.
Przez całe lata 20. i 30. stary żaglowiec przechodził remonty, dzięki którym mógł pozostać w ograniczonej eksploatacji. Wykorzystywano go zarówno jako pływające koszary, hulk węgla czy też… okręt wakacyjny. Jednostka przetrwała całą II wojnę światową, ale po wojnie ze względu na nową politykę Royal Navy podjęto decyzję o pozbyciu się wiekowego okrętu.
Mimo starań wielu fanów zabytkowego żaglowca, 2 grudnia 1949 roku statek pozbawiony wyposażenia wyruszył w swoją ostatnią podróż na głębiny Saint Catherine. Uznano, że ze względu na wiek statku oraz jego bogatą historię należy go zatopić z honorami. Zatopiono go przy użyciu materiałów wybuchowych. Idąc na dno, nad żaglowcem powiewały flagi Francji i Wielkiej Brytanii.
