W Rosji i byłych państwach Bloku Wschodniego często dokonywano przeróbek samochodów, w celu przystosowania ich do różnorodnych zadań. Przykładem takiej przeróbki jest drezyna zbudowana na bazie samochodu GAZ-12 ZIM.
GAZ-12 ZIM powstał pod koniec lat 40. jako samochód dla urzędników niższego szczebla. Miał być czymś pomiędzy ZiS-em-110 przeznaczonym dla najwyższych rangą urzędników a GAZ-em M20 Pobieda, będącym najbardziej ekskluzywnym samochodem cywilnym w ZSRR w owym czasie.
Prace nad GAZ-em-12 ruszyły w 1948 roku a prototyp gotowy był w 1950 roku. Podobnie jak w przypadku innych radzieckich samochodów, także i tym razem nadwozie było inspirowane amerykańskimi samochodami z lat 30. i 40.
ZIM (tak potocznie nazywane był te samochody) posiadał sześciocylindrowy silnik GAZ-12 o mocy 90 KM. Przy masie własnej 1940 kg i długości 5,5 m samochód mógł rozpędzić się do 120 km/h (przyśpieszenie od 0-80 km/h wynosiło 37 sekund, a zużycie paliwa przy prędkości 50-60 km/h wynosiło 15,5 l/100 KM).
W latach 1950-1959 zbudowano ponad 21 500 samochodów tego typu. Później ZIM-y zastąpiono samochodami GAZ-13 Czajka. Z czasem wycofywane z użycia samochody rządowe trafiały w ręce prywatne oraz do różnych przedsiębiorstw gdzie poddawano je licznym modyfikacjom.
Przykładem takich modyfikacji są drezyny budowane na bazie ZIM-ów. Przebudowa polegała na przebudowie podwozia, przy zachowaniu oryginalnej karoserii. Ze względu na to, że przeróbek dokonywano w różnych warsztatach, każda z drezyn wyglądała inaczej.
Wiele ZIM-ów przerobiono również na taksówki. Warto dodać, że w latach 50. GAZ-12 ZIM był dostępny nie tylko dla funkcjonariuszy państwowych. Dysponując sumą 40 000 rubli mógł go nabyć każdy Rosjanin. Ze względu na wygórowaną cenę (Pobieda kosztowała 16 000 rubli) oraz wyraźne skojarzenie z partią, mało kto kupował te samochody.
