Rzymianie pozostawili po sobie wiele niesamowitych budowli i konstrukcji. Mimo upływu tysięcy lat, wiele z tych obiektów przetrwało do naszych czasów. Jedną z takich konstrukcji jest prawie 300-metrowy fragment akwedukt Pont du Gard w południowej Francji. Zbudowano go w latach 26-16 p.n.e. jako część 50-kilometrowego akweduktu.
Pont du Gard był częścią długiego na 50 km akweduktu, doprowadzającego wodę z źródeł w Uzès do Nîmes. Ze względu na różnicę poziomów, akwedukt składał się z wielu tuneli i mostów. W latach swojej świetności, system dostarczał około 40 000 m³ wody dziennie (woda pokonywała tę trasę w 27 godzin). Do naszych czasów przetrwały jedynie fragmenty systemu, z których najważniejszym jest odcinek nazwany Pont du Gard, przechodzący nad rzeką Gard.
Konstrukcja wyróżnia się swoim trzy kondygnacyjnym układem, z mostem na najniższym poziomie i akweduktem na najwyższym poziomie. Całość ma około 270 m długości (każdy z poziomów ma inną długość, odpowiednio od dołu 142 m, 242 m i 275 m) i 48,8 m wysokości. Każda z kondygnacji składa się z innej liczby łuków. Najniższa ma ich 6, środkowa 11 a najwyższa aż 35. Cały obiekt zbudowano z kamienia – około 50 400 bloków kamiennych o objętości 21 000 m³, z których najcięższe ważą po 6 ton.
Akwedukt zbudowano albo w latach 26-16 p.n.e. lub w latach 40-60 n.e. – źródła nie są zgodne, a wyniki badań archeologicznych dają różne rezultaty. Prace trwały prawdopodobnie około 15 lat i wzięło w nich udział około 800-1000 robotników. System utrzymywano w pełnej sprawności do IV wieku naszej ery. W kolejnych stuleciach zaniedbano prace konserwacyjne, przez co ostatecznie akwedukt przestał spełniać swoje funkcje.
Poszczególne elementy konstrukcji były rozbierane, jednak Pont du Gard przetrwał próbę czasu, ponieważ łączył w sobie zarówno funkcję akweduktu, jak i mostu przebiegającego nad rzeką Gard. Dzięki temu konstrukcja nie została rozebrana i była utrzymywana przez lokalne władze. Na przestrzeni lat mieszkańcy z lokalnych miejscowości zabierali pojedyncze kamienie, głównie z najwyższej kondygnacji i wykorzystywali do różnych celów. Zniszczenia nie były jednak bardzo duże.
W 1703 roku przeprowadzono pierwszą renowację mostu, a w latach 1743-1747 rozbudowano dolną kondygnację, poszerzając most. W latach 1855-1858 przeprowadzono kolejny gruntowny remont. W trakcie tych prac przystosowano Pont du Gard do zwiedzania przez turystów. W kolejnych latach przeprowadzono jeszcze wiele podobnych prac. W 1985 roku akwedukt wpisano do rejestru zabytków UNESCO. Obecnie Pont du Gard jest jedną z większych francuskich atrakcji turystycznych, przyciągającą rocznie kilka milionów odwiedzających. Jest to również jeden z najbardziej znanych punktów fotograficznych we Francji.
