Po II wojnie światowej Wielka Brytania stopniowo powracała do normalności. Po latach wojennej produkcji brakowało m.in. nowoczesnych samochodów. W 1949 roku firma Standard Motor Company postanowiła wprowadzić do sprzedaży oryginalny samochód będący połączeniem auta luksusowego i ekonomicznego – Triumph Mayflower.

Pomysł był prosty. Skoro nikogo nie stać na drogie luksusowe samochody, a z drugiej strony auta produkcji przedwojennej były już zużyte, należało zaprojektować samochód łączący luksus i ekonomię. Osiągnięto to tworząc mały samochód o długości 4 m, z dosyć „mocnym” czterocylindrowym silnikiem o pojemności 1,2 litra i mocy 38 KM, wyglądający z zewnątrz podobnie do luksusowych aut takich jak Bentley lub Rolls-Royce.

Triumph Mayflower (fot. Charles01/Wikimedia Commons)
Triumph Mayflower (fot. Charles01/Wikimedia Commons)

Aby obniżyć koszty, zastosowano wiele podzespołów z samochodu Standard Vanguard, w tym trzybiegową synchronizowaną skrzynię biegów i tylną sztywną oś z półeliptycznymi resorami piórowymi. Z przodu zastosowano niezależne zawieszenie i resory sprężynowe. Nadwozie zaprojektowane przez Leslie Moora w stylu „razor edge” wzorowane było na modelu Triumph Renown i przypominało detalami nadwozia luksusowych limuzyn.

Samochód miał zaledwie 4 m długości, 1,6 m szerokości i 1,5 m wysokości, a jego masa dochodziła do 907 kg. Zastosowane hamulce miały bardzo małą skuteczność, a silnik pochodzący w praktyce z Standarda Flying Ten o stosunkowo dużej jak na tej wielkości samochodu pojemności dawał możliwość osiągnięcia prędkości maksymalnej 101 km/h. Do 80 km/h samochód rozpędzał się w zawrotne 26,6 sekundy, a spalanie wynosiło około 10 l/100 km.

Triumph Mayflower (fot. Charles01/Wikimedia Commons)
Triumph Mayflower (fot. Charles01/Wikimedia Commons)

Produkcję poprzedzono ambitnymi testami drogowymi po Europie, a dostawy rozpoczęto w 1950 roku. Mimo niewielkich rozmiarów Triumph Mayflower cieszył się mieszanymi opiniami. Jedni chwalili jego ciekawą linię nadwozia i osiągi, inni krytykowali fatalne prowadzenie i hamulce, oraz ogólnie brak ekonomiczności.

Produkcję konturowano do 1953 roku. Łącznie zbudowano 35 000 egzemplarzy w trzech fabrykach – Coventry w Wielkiej Brytanii, Melbourne w Australii i Nyköping w Szwecji. Bezpośrednim następcą modelu Mayflower stał się Standard Eight oraz Triumph Herald. Samochód ten otrzymał bardziej ekonomiczny silnik i prostszą konstrukcję, tym samym stając się bardziej ekonomicznym samochodem, skierowanym do zupełnie innej grupy odbiorców.

Wspieraj SmartAge.pl na Patronite
Udostępnij.