Po II wojnie światowej Wielka Brytania stopniowo powracała do normalności. Po latach wojennej produkcji brakowało m.in. nowoczesnych samochodów. W 1949 roku firma Standard Motor Company postanowiła wprowadzić do sprzedaży oryginalny samochód będący połączeniem auta luksusowego i ekonomicznego – Triumph Mayflower.

Pomysł był prosty. Skoro nikogo nie stać na drogie luksusowe samochody, a z drugiej strony auta produkcji przedwojennej były już zużyte, należało zaprojektować samochód łączący luksus i ekonomię. Osiągnięto to tworząc mały samochód o długości 4 m, z dosyć „mocnym” czterocylindrowym silnikiem o pojemności 1,2 litra i mocy 38 KM, wyglądający z zewnątrz podobnie do luksusowych aut takich jak Bentley lub Rolls-Royce.

Triumph Mayflower (fot. Charles01/Wikimedia Commons)
Triumph Mayflower (fot. Charles01/Wikimedia Commons)

Aby obniżyć koszty, zastosowano wiele podzespołów z samochodu Standard Vanguard, w tym trzybiegową synchronizowaną skrzynię biegów i tylną sztywną oś z półeliptycznymi resorami piórowymi. Z przodu zastosowano niezależne zawieszenie i resory sprężynowe. Nadwozie zaprojektowane przez Leslie Moora w stylu „razor edge” wzorowane było na modelu Triumph Renown i przypominało detalami nadwozia luksusowych limuzyn.

Samochód miał zaledwie 4 m długości, 1,6 m szerokości i 1,5 m wysokości, a jego masa dochodziła do 907 kg. Zastosowane hamulce miały bardzo małą skuteczność, a silnik pochodzący w praktyce z Standarda Flying Ten o stosunkowo dużej jak na tej wielkości samochodu pojemności dawał możliwość osiągnięcia prędkości maksymalnej 101 km/h. Do 80 km/h samochód rozpędzał się w zawrotne 26,6 sekundy, a spalanie wynosiło około 10 l/100 km.

Triumph Mayflower (fot. Charles01/Wikimedia Commons)
Triumph Mayflower (fot. Charles01/Wikimedia Commons)

Produkcję poprzedzono ambitnymi testami drogowymi po Europie, a dostawy rozpoczęto w 1950 roku. Mimo niewielkich rozmiarów Triumph Mayflower cieszył się mieszanymi opiniami. Jedni chwalili jego ciekawą linię nadwozia i osiągi, inni krytykowali fatalne prowadzenie i hamulce, oraz ogólnie brak ekonomiczności.

Produkcję konturowano do 1953 roku. Łącznie zbudowano 35 000 egzemplarzy w trzech fabrykach – Coventry w Wielkiej Brytanii, Melbourne w Australii i Nyköping w Szwecji. Bezpośrednim następcą modelu Mayflower stał się Standard Eight oraz Triumph Herald. Samochód ten otrzymał bardziej ekonomiczny silnik i prostszą konstrukcję, tym samym stając się bardziej ekonomicznym samochodem, skierowanym do zupełnie innej grupy odbiorców.


Discover more from SmartAge.pl

Subscribe to get the latest posts sent to your email.

Wspieraj SmartAge.pl na Patronite
Udostępnij.