Działalność ludzi często doprowadza do wymierania zwierząt i całych gatunków. Jednym z wielu, które przegrały z człowiekiem jest Thylecinus, czyli wilk workowaty, znany bardziej jako tygrys tasmański. Zwierzęta te zamieszkiwały Nową Gwineę, Australię i Tasmanię, ale w związku z podejmowanym przez mieszkańców działaniami, wyginęły. Ostatni zdechł 6 lub 7 września 1936 roku w zoo w Hobart na Tasmanii.

Historia tygrysa tasmańskiego jest jednym z najlepszych przykładów niszczycielskiego działania ludzi. Zwierzęta te po raz pierwszy zaobserwowano i opisano w 1792 roku. Dokładnie 13 maja 1792 roku francuski badacz, Jacques Labillardière opisał w swoim dzienniku nietypowe zwierze zauważone w trakcie jednej z ekspedycji. Miało około metra długości, gruby ogon i prążki, a posturą przypominało psa. Dopiero w 1805 roku gubernator Tasmanii, William Peterson opublikował dokładny opis zwierzęcia, a w 1808 roku George Harris opublikował szczegółowy, naukowy opis tygrysa tasmańskiego.

Tygrys tasmański
Tygrys tasmański

Mieszkańcy Australii i Tasmanii szybko uznali tego niewielkiego, zaledwie metrowej długości ssaka za szkodnika i rozpoczęli jego intensywne tępienie. Uważano, że tygrysy tasmańskie zabijają owce (późniejsze badania zaprzeczyły tej tezie) i atakują inne zwierzęta gospodarcze. W Australii psy dingo szybko sprowadzone wraz z pierwszymi mieszkańcami, które szybko zadomowiły się na kontynencie i zdziczały, wyparły ze środowiska naturalnego tygrysa tasmańskiego, doprowadzając do jego wyginięcia w tym regionie.

Władze Tasmanii płaciły natomiast za każdego zabitego osobnika nagrodę – w latach 1888-1909 płacono 1 £ (współcześnie około 100 funtów) za głowę i 10 szylingów za szczeniaka. Według oficjalnych statystyk, w tym tylko okresie wypłacono 2184 nagrody, ale na pewno zabito znacznie więcej zwierząt.

Tygrys tasmański
Tygrys tasmański

Podejmowane działania szybko doprowadziły do zmniejszenie populacji tych zwierząt. Dopiero w 1928 roku zaczęto podejmować działania mające ochronić pozostałą, niewielką populację tygrysów tasmańskich jakie przeżyły na Tasmanii. Po raz ostatni dzikiego wilka workowatego zabito w 1930 roku, a ostatniego osobnika na wolności zauważono w 1933 roku. W tym czasie w ogrodach zoologicznych żyło jeszcze kilka osobników, ale nie udawało się ich rozmnażać. Tylko raz, w 1899 roku doszło do narodzin tygrysa tasmańskiego w niewoli.

Jednym z najsłynniejszych i ostatnim z przedstawicieli tego gatunku był Benjamin, jak nieoficjalnie nazwano złapanego w 1933 roku tygrysa tasmańskiego. Umieszczono go w zoo w Hobart, w którym przeżył do 1936 roku. Niestety zdechł w nocy z 6 na 7 września 1936 roku z powodu wyjątkowych, niekorzystnych warunków atmosferycznych – w ciągu dnia temperatury były bardzo wysokie, a w nocy gwałtownie spadały.

Tygrys tasmański
Tygrys tasmański

Benjamin był ostatnim żyjącym tygrysem tasmańskim. W kolejnych latach wielokrotnie pojawiały się informację o zauważeniu tych zwierząt lub ich śladów w różnych częściach Tasmanii, ale nigdy ich nie potwierdzono. Liczne ekspedycje naukowe również nie odnalazły wyraźnych śladów wskazujących na obecność wilków workowatych.

Współcześnie podejmowano próby sklonowania tygrysa tasmańskiego, ale zachowane próbki i fragmenty zwierząt przechowywano zwykle w formalnie, która niszczy strukturę DNA, potrzebną do klonowania. Po tygrysach tasmańskich pozostały jedynie wspomnienia i krótki film, nakręcony w 1933 roku.

Tygrys tasmański
Tygrys tasmański


Discover more from SmartAge.pl

Subscribe to get the latest posts sent to your email.

Wspieraj SmartAge.pl na Patronite
Udostępnij.
SmartAge.pl
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.