SS Suevic był jednym z 5 liniowców typu Jubilee, zbudowanych na przełomie XIX i XX wieku dla linii White Star Line do obsługi trasy z Liverpoolu przez Cape Town do Sydney. Jego historia nie byłaby ciekawa, gdyby nie wypadek z 1907 roku, w wyniku którego statek przebudowano. Z racji tego, że prace prowadzono równolegle w dwóch stoczniach w Wielkiej Brytanii, Suevic zyskał miano „najdłuższego statku, sięgającego od Belfastu aż po Southampton”.
Statki typu Jubilee
W latach 1898-1901 w stoczni Harland and Wolff zbudowano w dwóch seriach 5 liniowców pasażersko-towarowych typu Jubilee dla linii White Star Line. Według założeń, jednostki miały obsługiwać linię z Liverpoolu, przez Cape Town aż do Sydney, przewożąc pasażerów i towary. Pierwsza partia statków składała się z jednostek SS Afric, SS Medic i SS Persic o tonażu 12 000 BRT, zabierających 320 pasażerów w trzeciej klasie.
Już pod koniec budowy ostatniego z trzech liniowców, White Star Line podjęło decyzję o zamówieniu dwóch kolejnych statków – SS Runic i SS Suevic. Oba nieznacznie różniły się od wcześniejszych jednostek wydłużoną nadbudówką, przesuniętym do przodu mostkiem, oraz większą liczbą kajut dla pasażerów, pozwalającą na zabranie łącznie 400 osób. Zmiany sprawiły, że długość wzrosła z 168 do 172 m, a tonaż wzrósł do 12 500 BRT. Również same Runic i Suevic nie były identyczne, przez co Suevic stał się największą jednostką typu.
Zamówienie na SS Suevic złożono w 1899 roku, po czym rozpoczęto budowę w stoczni Harland and Wolff w Belfaście. Wodowanie miało miejsce 8 grudnia 1900 roku, a prace wykończeniowe trwały do 9 marca 1901 roku. Statek miał 172 m długości i tonaż 12 531 BRT. Napęd stanowiły dwa silniki parowe napędzające dwie śruby i zapewniające prędkość maksymalną 13,5 węzła. Oprócz 400 pasażerów trzeciej klasy, statek mógł przewozić ładunki w 7 ładowniach, z których większość była chłodzona.
SS Suevic
W swój pierwszy rejs SS Suevic wyszedł 23 marca 1901 roku. Po kilku rejsach statek został oddelegowany do służby jako transportowiec wojska, wożący żołnierzy brytyjskich do Afryki Południowej w trakcie wojny burskiej. Następnie w sierpniu 1901 roku odbył swój jedyny rejs z Liverpoolu do Nowego Jorku. Dopiero w 1902 roku liniowiec wrócił do obsługi swojej pierwotnej trasy do Sydney. Wartą odnotowania ciekawostką jest fakt, że w 1903 roku na pokładzie Suevica służył młody oficer Charles Lightoller, który poznał podczas rejsu młodą Australijkę, z którą wziął ślub. W 1912 roku Lightoller był był drugim oficerem na pokładzie liniowca RMS Titanic i najstarszym rangą oficerem, który przeżył jego katastrofę.
Punktem zwrotnym w historii Suevica był rejs z Melbourne przez Cape Town, Teneryfę, Plymouth, Londyn aż do Liverpoolu, który miał miejsce na początku 1907 roku. 17 marca liniowiec płynął do Plymouth z 382 pasażerami na pokładzie oraz 141 członkami załogi i ładunkiem owczych tusz o wartości 400 000 funtów. Z powodu silnej mgły załoga miała trudności z określeniem pozycji i opierała się na obserwacji latarniowca Lizard w Kornwalii.
Z powodu błędu nawigacyjnego i źle obliczonej pozycji Suevic wpadł na przybrzeżne skały. Mimo prób nie udało się uwolnić zaklinowanego dziobu statku. W związku z tym kapitan podjął decyzję o ewakuacji pasażerów i załogi, chociaż jednostce nie groziło zatonięcie. W akcji ratunkowej zorganizowanej przez Royal National Lifeboat Institution wzięli udział ochotnicy z okolicznych stacji, którzy w ciągu 16 godzin ewakuowali wszystkich z pokładu uwięzionego statku. Nikt nie został ranny ani nie zginął. Była to największa akcja ratunkowa w historii tej organizacji.
Oględziny kadłuba wskazały, że jest on w dobrym stanie i nie nabiera wody. W związku z tym 20 marca armator podjął decyzję o usunięciu ładunku i odciążeniu jednostki, dzięki czemu miała ona uwolnić się wraz z prądem wody. Niestety po zakończeniu operacji Suevic faktycznie uwolnił się z skał, ale został wciągnięty bliżej brzegu i zaklinował się jeszcze bardziej. W tej sytuacji los liniowca mógł być przesądzony, gdyby nie karkołomna decyzja White Star Line, aby oddzielić uszkodzony dziób od reszty statku.
Po przygotowaniach, 4 kwietnia zamknięto wszystkie grodzie i założono ładunki wybuchowe, które oddzieliły dziób. Rufa unosiła się spokojnie na wodzie i została odholowana do Southampton, a dziób pozostawiono własnemu losowi. W porcie okazało się, że statek jest w na tyle dobrym stanie, że nadaje się do odbudowy. W związku z tym White Star Line zamówił w stoczni Harland and Wolff w Belfaście nowy dziób dla Suevica, który trafił do suchego doku w Southampton. W tym czasie Suevic zyskał miano najdłuższego statku na świecie, który sięgał od Belfastu aż po Southampton.
Mierzący 64 m fragment dziobu zbudowano w październiku 1907 roku i przeholowano do Southampton, gdzie w listopadzie bez problemów połączono go z resztą statku. Przez kolejne 18 miesięcy statek remontowano i przebudowywano. Dalsza kariera Suevica była już zdecydowanie spokojniejsza. Podczas I wojny światowej wykorzystywano go dalej do rejsów komercyjnych, ponieważ dzięki chłodzonym ładowniom mógł przewozić potrzebne w Wielkiej Brytanii zaopatrzenie.
Po wojnie liniowiec poddano kolejnej dużej przebudowie, w trakcie której dodano miejsca dla 266 pasażerów drugiej klasy. Mimo to w 1924 roku po odbyciu 50 rejsów na trasie Liverpool – Sydney White Star Line podjęło decyzję o wycofaniu wysłużonej jednostki. Sprzedano ją firmie Yngvar Hvistendahl’s Finnvahl A/S, która poddała ją przebudowie w Kilonii, zamieniając liniowiec w… statek wielorybniczy-przetwórnię ryb o nazwie Skytteren. W nowej roli ex-liniowiec wykorzystywano do 1940 roku, kiedy to został internowany w Göteborgu w Szwecji.
1 kwietnia 1942 roku Skytteren wraz z 14 innymi norweskimi statkami internowanymi w Szwecji podjął próbę ucieczki na wody kontrolowane przez Aliantów. Niestety Szwedzi pokrzyżowali te plany. Z 15 statków tylko 2 dotarły do Wielkiej Brytanii, 6 zostało zatopionych przez Niemców, 2 przejęte, 3 wróciły do Göteborga, a załogi dwóch pozostałych samozatopiły swoje jednostki, aby nie wpadły w niemieckie ręce. Tak zakończyła się długa historia największego z liniowców typu Jubilee.
