W drugiej połowie lat 40. w Lotniczych Warsztatach Doświadczalnych w Łodzi zaprojektowano samolot LWD Junak 1. Na jego bazie zbudowano następnie samolot szkolno-akrobacyjny dla aeroklubów o nazwie LWD Zuch. Powstało 6 egzemplarzy w dwóch wersjach.
Po zaprojektowaniu samolotu szkolno-treningowego LWD Junak 1, inż. Tadeusz Sołtyk rozpoczął prace nad samolotem szkolno-akrobacyjnym przeznaczonym dla aeroklubów. Maszyna nazwana LWD Zuch częściowo wykorzystywała rozwiązania i doświadczenie z prac nad Junakiem, ale różniła się przeznaczeniem.
Pierwszy prototyp samolotu oblatano już 1 września 1948 roku, czyli zaledwie pół roku po oblocie Junaka. Maszyna miała 7,8 m długości, 10 m rozpiętości skrzydeł i masę całkowitą 1000 kg. Napęd zapewniał produkowany w Czechosłowacji silnik rzędowy Walter Minor 6III o mocy 160 KM, zapewniający prędkość maksymalną 244 km/h i przelotową 205 km/h. Zasięg wynosił 1180 km. Samolot wyposażony był w dwumiejscową kabinę i stałe podwozie.
Próby prototypu wykazały, że samolot spisuje się bardzo dobrze i dysponuje odpowiednimi osiągami. Mimo to, nie zdecydowano się na jego produkcję seryjną, ponieważ zrezygnowano z zakupu licencji na silniki Walter. W tej sytuacji, inż. Sołtyk postanowił zaprojektować drugą wersję samolotu, wyposażoną w silnik Bramo Sh 14A o mocy 160 KM. Był on nieco cięższy, przez co masa całkowita samolotu wzrosła do 1020 kg.
Silnik Bramo był silnikiem gwiazdowym, w związku z czym generował on większy opór powietrza niż zastosowany wcześniej silnik rzędowy. Spowodowało to zmniejszenie prędkości maksymalnej do 222 km/h i przelotowej do 181 km/h. Zasięg spadł do 1160 km.
Samolot w tej wersji wzbił się w powietrze 1 kwietnia 1949 roku. Po serii prób uznano, że maszyna spełnia oczekiwania i nadaje się do eksploatacji. Zdecydowano się na wyprodukowanie 4 dodatkowych maszyn, które razem z prototypem trafiły do aeroklubów. Wykorzystywano je przez wiele lat zarówno do lotów szkolnych jak i szkolenia z akrobacji lotniczej.
Po wycofaniu z eksploatacji, prototyp pierwszej wersji, oznaczony jako LWD Zuch 1 trafił w 1963 roku do muzeum Krakowie, a dwa egzemplarze drugiej wersji, oznaczonej jako LWD Zuch 2 trafiły w latach 1963-1964 również do muzeum w Krakowie. Wszystkie maszyny cały czas znajdują się w zbiorach muzeum.
