Zamki budowano zawsze w strategicznych miejscach, najczęściej na wzgórzach. Czasami jednak tym strategicznym punktem może być bardzo nietypowe miejsce jak np. wejście do jaskiń znajdujące się pod mającą 100 m wysokości skałą. Tak właśnie zlokalizowany jest Predjamski Grad na Słowenii.
Pierwsze wzmianki na temat zamku Predjamski Grad we wsi Predjama pochodzą z XII wieku. Zbudowano wówczas twierdzę połączoną z jaskinią tak, aby umocnienia zakrywały wejście do niej. Z czasem fortecę rozbudowywano i przebudowywano. W XV wieku zamek był siedzibą barona Erazma Lüggera, który zasłynął rabowaniem karawan kupieckich i rozdawaniem zdobytych łupów biednym.
Podczas wojny austriacko-węgierskiej baron stanął po stronie Węgrów, przez co Predjamski Grad był oblegany przez przez rok od 1483 do 1484 roku. Tak długi opór stawiany przez obrońców możliwy był dzięki sieci tuneli i jaskiń, którymi możliwe było wydostawanie się z zamku i sprowadzanie potajemnie zaopatrzenia. Ostatecznie baron został jednak zabity a twierdza upadła – legenda głosi, że jeden z obrońców zdradził i zapalając latarnię zdradził, że baron przebywa w zamkowej toalecie, którą zniszczono celnym strzałem z armaty.
Następnie zamek został odbudowany i przebudowany do formy znanej nam współcześnie. Prace prowadził Ivan Kobenzl. W XVII wieku podziemne przejścia w górach i pod zamkiem zamurowano, aby uniemożliwić okradanie zamku. W 1810 roku właścicielem twierdzy hrabia Michael Coronini, a w 1846 roku nabył go książę Alfred von Windischgrätz. Na początku XX wieku rozpoczęto odbudowę podziemnych przejść, a także ich elektryfikację, dzięki której w bezpieczny sposób je oświetlono. Prace przerwano jednak na czas I i II wojny światowej.
Obecnie zamek jest atrakcją turystyczną, przyciągającą wielu turystów, którzy chcą zobaczyć zamek nie tylko wykuty w skale, ale i pod skałą. Oprócz pomieszczeń należących do zamku (w tym pomieszczeń wykutych w skałach), istnieje możliwość zwiedzania części podziemnych tuneli.
