Na granicy Liechtensteinu i Szwajcarii, między miejscowością Vaduz, a gminą Sevelen znajduje się 135-metrowy most z 1901 roku. Jest to ostatni drewniany most na Renie, który przetrwał do naszych czasów.
Do połowy XIX wieku Ren nie był specjalnie uregulowany, przez co w rejonie Szwajcarii, rzeka była w znacznej mierze żeglowna, a przedostanie się na jej drugi brzeg wymagało zwykle wykorzystania łodzi. W połowie wieku rozpoczął się jednak proces regulowania Renu, w wyniku którego rozpoczęto budowę licznych zapór, a później hydroelektrowni.
W wyniku tych prac poziom rzeki opadł, co umożliwiło zbudowanie na niej mostów. Tylko w rejonie granicy Liechtensteinu i Szwajcarii zbudowano kilka drewniany przepraw przez Ren, a pierwszy z mostów oddano do użytku w latach 1867-1868. W latach 1870-1871 zbudowano natomiast mierzący 135 m długości i 5 m szerokości drewniany most łączący miejscowość Vaduz z gminą Sevelen. Koszt prac wyniósł 28 000 franków szwajcarskich.
Ze względu na zmianę poziomu rzeki, w latach 1874-1875 oraz w 1886 roku most musiał być dwukrotnie podwyższany. Ze względu na swoją drewnianą konstrukcję oraz liczne modyfikacje, stan mostu szybko zaczął się jednak pogarszać. W związku z tym na początku XX wieku podjęto decyzję o zastąpieniu starej konstrukcji nową.
W latach 1900-1901 po uprzednim zburzeniu starego mostu, na jego filarach zbudowano nową przeprawę. Miała ona również 135 m długości, a cała konstrukcja została zaprojektowana według tzw. Systemu Howe’a. System ten zakłada połączenie drewnianych ukośnych elementów konstrukcyjnych z pionowymi elementami wykonanymi z metalu, dzięki czemu konstrukcja jest wytrzymała i poprzez dokręcanie śrub może być naprężana, aby zachować odpowiednią sztywność.
Początkowo most miał nośność 3,5 tony, co pozwalało na wykorzystanie go zarówno jako mostu pieszego jak i konnego. W 1927 roku został on uszkodzony przez powódź, a w trakcie remontu podwyższono filary i wzmocniono konstrukcję, dzięki czemu nośność zwiększyła się do 6 ton, dzięki czemu mogły przez niego przejeżdżać samochody. W 1975 roku podjęto decyzję o zbudowaniu nowego mostu drogowego w pobliżu starej przeprawy. Po jego ukończeniu, Stary Most jak nazwano drewnianą konstrukcję, stał się mostem pieszym i rowerowym. Konstrukcję remontowano w latach 80. i na przełomie 2009/2010 roku.
Obecnie Alte Rheinbrücke Vaduz–Sevelen to jedyny drewniany most zachowany na Renie. Pozostałe nie przetrwały próby czasu i albo ulegały zniszczeniu w wyniku pożarów oraz powodzi, albo były rozbierane z powodu złego stanu technicznego.
