Zbudowany w 1973 roku w Pradze Most Nuselski (pierwotnie Most Klementa Gottwalda) powstał z myślą o obsłudze ruchu samochodowego oraz metra, stając się ważnym elementem systemu komunikacyjnego czeskiej stolicy. Niestety ze względu na jego wysokość, setki osób skacząc z niego odebrały sobie życie, przez co zyskał on nieoficjalną nazwę „Mostu samobójców”.
Pomysł budowy mostu nad Doliną Nuselską pojawił się już w latach 20. XX wieku, krótko po odzyskaniu niepodległości przez Czechosłowację. Autorem pierwszego projektu był Stanislav Bechyně, ale prac nie rozpoczęto głównie z powodu innych priorytetów oraz słabego rozwoju dzielnicy Pankrác i stosunkowo małego zapotrzebowania na dodatkową przeprawę. Sytuacja zaczęła ulegać zmianie dopiero w latach 60., kiedy to zaczęto budowę wielu nowych osiedli w tym rejonie.
Pojawił się wówczas pomysł budowy mostu, który miał być wykorzystywany przez zarówno samochody jak i pieszych oraz tzw. tramwaj podziemny. Pod taki ruch stworzono pierwszy projekt mostu, ale z czasem koncepcja uległa zmianie i zamiast tramwajów, most miało wykorzystywać metro. Kolejna koncepcja zakładała umieszczenie pod jezdnią „tuby” w której umieszczono tory metra. Również i ta koncepcja musiała zostać zmodyfikowana, ponieważ pierwotnie zakładano, że praskie metro będzie wykorzystywało lekkie pociągi, ale ostatecznie wybrano cięższe pociągi radzieckie. W związku z tym projekt mostu należało dostosować do ruchu znacznie cięższych składów – wymagało to wzmocnienia konstrukcji elementami o masie 822 ton. Ostatecznie projekt mostu stworzył zespół inżynierów i architektów, w skład którego wchodzili Jan Vítek, Miroslav Sůra, Svatopluk Kobr, Vojtěch Michálek i architekci Stanislav Hubička i Robert Bucháček.
Budowę mostu rozpoczęto w 1967 roku. W trakcie prac należało zburzyć wiele budynków, które znajdowały się w miejscu planowanych dojazdów do mostu – w tym budynki Czeskiego Szpitala Dziecięcego. Ponadto zburzono wiele domów mieszkalnych i bloków. W listopadzie 1970 roku, zanim budowa mostu dobiegła końca, przeprowadzono testy obciążeniowe, w których wzięło udział 66 czołgów T-55. Chociaż tego typu testy obciążeniowe są normą, a wykorzystanie czołgów też nie jest niczym nadzwyczajnym, niesamowite zdjęcia wykonane podczas prac sprawiły, że próby te wyglądały wyjątkowo.
Oficjalnie prace nad drogową częścią mostu zakończono 22 lutego 1973 roku. Od tego dnia udostępniono go dla ruchu lokalnego, a od 30 kwietnia również dla ruchu transferowego, ponieważ dokończono południowe odcinki autostrady przechodzącej przez Pragę. Ruch pociągów metra ruszył 9 maja 1974 roku.
Most Klementa Gottwalda jak początkowo nazwano przeprawę ma konstrukcję strunobetonową i 485 m długości i w najwyższym punkcie ma 42,5 m wysokości. Most stał się elementem autostrady północ-południe przechodzącej przez miasto, a kursujące pod nim metro stało się częścią linii C. Obecnie most liczy 6 pasów dla ruchu samochodowego oraz chodniki dla pieszych i rowerzystów.
Wraz z przemianami politycznymi po upadku Bloku Wschodniego, w 1990 roku zmieniono nazwę mostu na Most Nuselski.W tym samym roku zainstalowano również pod nim specjalną siatkę, ponieważ wysoka konstrukcja przeprawy przyciągała licznych samobójców. W latach 1996-1997 poddano go zakrojonym na szeroką skalę pracom remontowym, w trakcie których podwyższono balustrady do 2,7 m aby utrudnić wspinanie się na nie potencjalnym samobójcom. We wrześniu 2007 roku dodano do balustrady nadbudowę z blachy, która jeszcze bardziej utrudnia wejście na nią. Według szacunków władz miasta, z mostu skoczyło łącznie nawet 400 osób. Ostatni duży remont Mostu Nuselskiego miał miejsce 2 latach 2012-2017. Duża liczba osób, które odebrały sobie życie skacząc z mostu sprawiła, że zyskał on nieoficjalną nazwę Mostu samobójców. W 2011 roku ku ich pamięci, w parku w pobliżu mostu ustawiono pomnik autorstwa Krištofa Kintera.
Obecnie Most Nuselski jest jednym z najbardziej ruchliwych w Pradze. Codziennie pokonuje go około 70 000 samochodów oraz 250 składów metra. Tym samym przez most dziennie przejeżdża lub przechodzi ponad 400 000 osób.
