Od połowy XIX wieku aż do końca I wojny światowej firma F. Laeisz z Hamburga zbudowała serię słynnych żaglowców określanych zbiorczo jako tzw. Flying P-Liner. Do naszych czasów przetrwały 4 jednostki tego typu, a jedną z nich jest Pommern.
Żaglowce uznawane z tzw. „p-linery” powstawały w różnych stoczniach, ale za ich powstaniem stała firma F. Laeisz. Podobnie było w przypadku Pommerna. Zbudowano go w stoczni J. Reid & Co w Glasgow w Szkocji. Wodowanie miało miejsce 31 stycznia 1903 roku. Statek miał 95 m długości i tonaż 2376 BRT. Co istotne, był to klasyczny bark, pozbawiony napędu pomocniczego, ale wyposażony w żelazny kadłub. Załoga liczyła 26 osób.
Pierwsze lata eksploatacji nie obfitowały w ciekawsze wydarzenia. W 1921 roku żaglowiec trafił w ręce fińskiego armatora, Gustafa Eriksona, jako część reparacji wojennych dla Finlandii od Niemiec. Aż do wybuchu II wojny światowej Pommern wykorzystywany był do transportu zbóż z Australii do Wielkiej Brytanii.
Co roku, od 1921 do 1949 roku (z przerwą w okresie II wojny światowej) w okresie od stycznia do czerwca żaglowce pływające między Australią a Wielką Brytanią z ładunkami zbóż rywalizowały ze sobą o miano najszybszego. Standardowo pokonanie tej trasy zajmowało około 100 dni. Pommern dwukrotnie był najszybszym statkiem na tej trasie, wygrywając tzw. grain race. W 1930 roku pokonał tę trasę w 105 dni, a w 1937 roku w 94 dni.
Podczas II wojny światowej żaglowiec nie był aktywnie wykorzystywany. Po wojnie, przestarzały statek został przekazany miastu Mariehamn, które przebudowało go na muzeum. W 2019 roku słynny żaglowiec przeniesiono do specjalnie dla niego zbudowanego doku, który chroni jego kadłub. Warto dodać, że Pommern otrzymał miano „lucky ship”, ponieważ przetrwał dwie wojny światowe, a w trakcie eksploatacji, na jego pokładzie zginęło jedynie 4 marynarzy.
