Szwajcaria ze względu na swoje położenie geograficzne i neutralność opierała swoje siły zbrojne przez długi czas gdzie tylko mogła na rodzimych konstrukcjach. Po zakończeniu II wojny światowej rozpoczęto więc program budowy myśliwca o napędzie odrzutowym – F+W N-20. Projekt zakończył się jednak po zbudowaniu 3 prototypów.
Prace koncepcyjne nad nowym myśliwcem, mającym stać się później pierwszym szwajcarskim odrzutowcem rozpoczęto już w 1945 roku. Do 1947 roku trwały prace koncepcyjne, które zaowocowały oficjalnym rządowym zamówieniem na prototyp nowego samolotu w maju 1948 roku. Ze względu na brak doświadczenia w projektowaniu tego typu maszyn, początkowo zdecydowano się na zaprojektowanie szybowca w wymiarach odpowiadających 3/5 docelowej maszyny. Miał on posłużyć do sprawdzenia ogólnego układu konstrukcyjnego.
Maszyna otrzymała oznaczenie EFW N-20-1 Aiguillon i została oblatana 17 kwietnia 1948 roku. Za sterami zasiadł Major Laderach. Do 1 lipca 1949 roku kiedy to szybowiec uległ wypadkowi, wykonano na nim 69 lotów. Dalsze próby kontynuowano przy użyciu drugiego prototypu oznaczonego jako N-20-2 Arbalete, będącego pierwszym szwajcarskim odrzutowcem. Maszyna różniła się od szybowca zainstalowanymi na skrzydłach 4 małymi silnikami odrzutowymi Turbomeca Pimene I.
W tej wersji samolot miał 7,5 m długości i 7,5 m rozpiętości skrzydeł, a masa samolotu wynosiła 1800 kg. Prędkość maksymalna ze względu na niewielki ciąg silników wynosiła jedynie 570 km/h, a maksymalna jaką udało się osiągnąć w locie nurkowym wynosiła 720 km/h. Pierwszy lot tej maszyny miał miejsce 16 listopada 1951 roku i trwał 16 minut.
W toku kolejnych prób i 91 wykonanych lotów potwierdzono, że oryginalny układ konstrukcyjny samolotu ma rację bytu i nadaje się do dalszego rozwoju. W związku z tym przystąpiono do prac nad właściwym prototypem myśliwca N-20 Aiguillon. Chociaż sama maszyna została ukończono, nigdy nie przeprowadzono jej prób. Projekt zamknięto uznając, że chociaż aerodynamicznie samolot sprawdza się bardzo dobrze, zastosowanie 4 stosunkowo słabych silników było błędem. Zastąpienie ich mocniejszymi silnikami nie wchodziło w grę z powodu ograniczeń konstrukcyjnych i rosnących kosztów projektu.
N-20 Aiguillon miał 12,5 m długości i 12,6 m rozpiętości skrzydeł, a jego masa startowa wynosić miała 9000 kg. Napęd zapewniały 4 silniki Swiss-Mamba SM-01. Zakładana prędkość maksymalna wynosiła około 1000 km/h, a zasięg 500 km. Planowane uzbrojenie miało składać się z dwóch działek kalibru 20 mm, oraz specjalnych modułów z uzbrojeniem montowanych pod kadłubem – zakładano zainstalowanie działek kalibru 30 mm, zaczepów pod bomby o masie do 800 kg (1x 800 kg, 2 x400 kg, 4x 200 kg lub 16×16 kg), lub dla 36 niekierowanych pocisków rakietowych kalibru 87 mm.
Nigdy nie oblatany prototyp trafił więc do muzeum, gdzie znajduje się do dnia dzisiejszego. Mimo to N-20-2 zapisał się w historii jako pierwszy szwajcarski odrzutowiec, który zaprojektowano od podstaw w tym kraju. Oprócz kwestii kosztów projektu i osiągów, jednym z istotnych czynników, które doprowadziły do przerwania projektu był dostęp do zagranicznych maszyn, które spełniały oczekiwania szwajcarskich sił powietrznych.
