W 1942 roku francuski konstruktor Paul Arzens zaprojektował nietypowy samochód elektryczny – L’Oeuf Electrique (pol. Jajko elektryczne). Niewielki pojazd był odpowiedzią na problemy z dostępem paliwa w okupowanej przez Niemców Francji.
Paul Arzens urodził się w 1903 roku. Po ukończeniu studiów na École des Beaux-Arts zajął się w połowie lat 30. projektowaniem samochodów. W 1938 roku zaprojektował jeden z dwóch swoich najciekawszych pojazdów – La Baleine. Samochód powstał na bazie Buicka i wyposażony był w silnik o pojemności 3,5 litra pozwalający na osiąganie prędkości 160 km/h. Auto wyróżniało się jednak bardzo nietypową jak na tamte lata karoserią.
W 1940 roku już po zajęciu Francji przez Niemców, Arzens postanowił zbudować kolejną wersję Baleine, tym razem wyposażoną w silnik elektryczny. Jako bazę wykorzystał podwozie Fiata, na którym zabudował nową karoserię. Energię dla silnika o teoretycznej mocy 10 KM zapewniały akumulatory o masie całkowitej 1100 kg.
Samochód dysponował zasięgiem około 200 km przy prędkości 65/70 km/h. Wadą konstrukcji były jednak jej rozmiary i masa. W związku z tym w 1942 roku konstruktor zaprojektował kolejny samochód elektryczny – L’Oeuf Electrique.
Był to niewielki pojazd o masie 350 kg (w tym sam pojazd ważył 60 kg, silnik elektryczny 30 kg a reszta to masa baterii. Samochód mieścił dwie osoby i mógł rozpędzić się do około 70 km/h dysponując zasięgiem 100 km. Przewożąc dwie osoby L’Oeuf mógł rozpędzić się do 60 km/h. Karoseria wykonana była z aluminium (ciekawe jak konstruktorowi udało się je zdobyć w czasie trwania wojny). Przednia szyba wykonana była z plexiglasu.
Od samego początku niewielki pojazd powstawał tylko i wyłącznie jako osobisty pojazd konstruktora, który wykorzystywał go jeszcze przez kilka lat po wojnie. Później Jajko trafiło do garażu, który opuszczało sporadycznie, aby rozruszać mechanizmy. Po śmierci konstruktora w 1990 roku pojazd trafił do kolekcji muzeum Cite de L’Automobile. Obecnie L’Oeuf wystawiany jest na różnych zlotach i czeka na renowację.
Warto dodać, że Paul Arzens w 1947 roku zatrudnił się w SNCF, czyli francuskich kolejach państwowych, gdzie projektował elektryczne lokomotywy. Jedna z nich – CC7107 ustanowiła 28 marca 1955 roku rekord prędkości dla pociągów elektrycznych, wynoszący 330,8 km/h. Rekord został pokonany dopiero w 1981 roku przez TGV.
