Po zakończeniu I wojny światowej niemiecka armia musiała sprostać olbrzymim ograniczeniom w zakresie posiadanego uzbrojenia. Mimo to, na długo przed zerwaniem przez Adolfa Hitlera postanowień Traktatu Wersalskiego, niemieckie firmy prowadziły prace nad nowym sprzętem wojskowym. Wśród nich były zakłady Dorniera, które w 1931 roku zbudowały bombowiec Dornier Do Y.
Niemiecki nie-niemiecki bombowiec
Prace nad bombowcem Dornier Do Y prowadzone były potajemnie pod przykrywką budowy samolotu transportowego. Samolot nie był jednak realizowany dla niemieckiego lotnictwa. Był on efektem prac studyjnych zakładów Dorniera, które zdobywały doświadczenie w zakresie budowania maszyn wojskowych.
Prace nad maszyną ruszyły w 1930 roku i zakończyły się zbudowaniem prototypu rok później. Maszyna wzbiła się w powietrze 17 października 1931 roku (inne źródła sugerują marzec 1930 roku). Samolot okazał się całkiem dobry (jak na projekt firmy nie posiadającej doświadczenia w dziedzinie budowy bombowców).
Zbudowano 4 maszyny, które następnie sprzedano modernizującemu się lotnictwu Jugosławii w dwóch partiach po dwie maszyny.Od samego początku nowe maszyny miały raczej niewielkie możliwości bojowe. W 1937 roku przeprowadzono ich modernizację, polegającą na wymianie silników Bristol Jupiter VI na silniki Gnome-Rhone Jupiter 9 Kers. Miała ona chociaż częściowo wyeliminować największe wady samolotów, czyli mały zasięg i prędkość.
Mimo to w 1939 roku podjęto decyzję o ich wycofaniu. Zastąpiono je włoskimi maszynami typu Savoia-Marchetti SM.79. Po wycofaniu z eksploatacji w jednostkach bojowych Dorniery ponownie przebudowano, usuwając wyposażenie wojskowe i przystosowując samoloty do roli maszyn transportowych. Mimo stosunkowo wiekowej konstrukcji (rozwój techniki lotniczej w latach 30-tych był bardzo szybki) wykorzystywano je aż do zajęcia Jugosławii przez Niemcy w 1941 roku.
Wszystkie 4 samoloty zostały wówczas zdobyte na lotnisku w Kraljevie. Dalszy los maszyn nie jest znany. Wiadomo jedynie, że jeden samolot przekazany został Chorwatom.
Parametry taktyczno-techniczne
Samoloty Dornier Do Y były górnopłatami o metalowej konstrukcji. Wyposażono je w 3 silniki – początkowo były to Bristol Jupiter VI o mocy 500 KM każdy, a później Gnome-Rhone Jupiter 9 Kers. Dwa z nich znajdowały się na skrzydłach, jeden na kadłubie za odkrytą kabiną pilotów.
Rozpiętość skrzydeł wynosiła 28 metrów, a masa własna 6 360 kg. Samoloty mogły osiągnąć prędkość maksymalna 250 km/h (po przebudowie było to około 300 km/h) i dysponowały zasięgiem 1500 km (z nowymi silnikami zasięg wzrósł według dostępnych informacji do aż 5430 km (sic!)).
Samoloty wyposażono w 4 karabiny maszynowe do samoobrony (po dwa na stanowisku przed kabiną pilotów i na grzbiecie za górnym silnikiem), a ładunek bomb składał się z 12 bomb o masie 100 kg każda. Załogę stanowiło dwóch pilotów i dwóch strzelców pokładowych.
Zapomniany samolot
W okresie międzywojennym praktycznie na całym świecie tworzono liczne prototypy samolotów. Większość z nich powstała w niewielkich ilościach, przez co historia zupełnie o nich zapomniała. Dorniery Do Y nie miały bezpośredniego wpływu na rozwój lotnictwa w Niemczech, ale dały zakładom Dorniera spore doświadczenie.
Dla Jugosłowiańskiego lotnictwa bombowce te były skokiem jakościowym w 1932 roku. Szybko jednak stały się przestarzałe w związku z bardzo szybkim rozwojem techniki lotniczej w latach 30-tych.
