W 1945 roku francuskie zakłady lotnicze SNCASE rozpoczęły prace nad wysokościowym samolotem transportowym SE-1000. Projekt nie został zrealizowany, ale w 1948 roku na jego podstawie stworzono samolot rozpoznawczy SNCASE SE-1010. Zbudowano jeden prototyp, który rozbił się podczas prób.
W drugiej połowie lat 40. we Francji rozpoczęto zakrojone na szeroką skalę prace rozwojowe nad nowymi typami samolotów. Wojenna przerwa sprawiła, że Francuscy konstruktorzy musieli nadrabiać zaległości z kilku lat. W 1945 roku w zakładach SNCASE rozpoczęto prace nad czterosilnikowym, stratosferycznym samolotem transportowym SNCASE SE-1000.
Maszyna miała być wykorzystywana do lotów transatlantyckich, głównie przewożąc pocztę. Projekt nie został zrealizowany, głównie z powodu kosztów i niewielkiej opłacalności. W kolejnych latach zakłady SNCASE otrzymały zamówienie na samolot rozpoznawczy/fotograficzny dla Institut Géographique National. Maszyna miała być zdolna do lotów na dużych wysokościach, w związku z czym konstruktorzy postanowili sięgnąć po plany zaprojektowanego wcześniej SE-1000.
Po ich dopracowaniu, w drugiej połowie 1948 roku zaprezentowano gotową maszynę – SE-1010. Samolot miał 21,8 m długości i 31 m rozpiętości skrzydeł, a masa wynosiła około 25 ton. Napęd stanowiły 4, czternastocylindrowe silniki Gnome-Rhône 14R o mocy 1210 KM każdy. Zapewniały one prędkość maksymalną około 625 km/h i przelotową 535 km/h oraz zasięg około 6300 km.
Oblot prototypu miał miejsce 24 listopada 1948 roku. Przez kolejny rok prowadzono dalsze próby w locie, jednak 1 października 1949 roku SE-1010 wpadł płaski korkociąg krótko po starcie z lotniska w Maiganne. Pilot nie był w stanie uratować maszyny, która rozbiła się niedaleko miejscowości Carcès. Zginęło 6 osób, będących na pokładzie samolotu.
W związku z katastrofą jedynego gotowego prototypu, projekt zamknięto, a 3 niedokończone kadłuby zezłomowano. W trakcie prób samolotu, zaproponowano dwie kolejne wersje pasażerskie, jedną opartą bezpośrednio na modelu 1010, z którego po prostu usunięto by wyposażenie fotograficzne, robiąc miejsce dla 14 pasażerów, oraz model 1030, przeznaczony do transportu 40 pasażerów. Nie zbudowano żadnej z tych maszyn.
