Wraz z wynalezieniem telefonu w 1876 roku rozpoczęła się nowa era w komunikacji. Zdani niegdyś jedynie na listy, kurierów i posłańców mogliśmy zacząć komunikować się z sobą na odległość znacznie szybciej. Początkowo luksus posiadania telefonu był jednak zarezerwowany dla nielicznych. Dlatego zaledwie kilka lat po powstaniu telefonu, narodziły się publiczne budki telefoniczne.
Pierwsza budka telefoniczna, a dokładnie Fernsprechkiosk została uruchomiona w Berlinie na Placu Poczdamskim 12 stycznia 1881 roku. Aby móc skorzystać z niej, należało kupić bilet – Telefonbillet, pozwalający na kilkuminutowe połączenie. Problemem było jednak… dodzwonienie się do kogokolwiek, ponieważ telefony w Niemczech były rzadkością.
W 1889 roku w Hartford w Conn uruchomiono pierwszą budkę telefoniczną, w której płaciło się za połączenia monetami. Co ciekawe, opłatę wnoszono po rozmowie. Jej twórcą był William Gray. W 1898 roku w Chicago uruchomiono pierwszą budkę telefoniczną w której płaciło się monetami przed połączeniem. W 1902 roku w USA było już 81 tyś. budek telefonicznych, a ilość prywatnych telefonów w domach sięgała kilku milionów. W 1905 roku w Cincinnati uruchomiono pierwszą wolnostojącą budkę telefoniczną (wcześniej umieszczano je albo wewnątrz budynków albo bezpośrednio przy zewnętrznych ścianach budynków).
W maju 1903 roku w centrum Londynu, w Staple Inn w dzielnicy High Holborn uruchomiono pierwszą brytyjską budkę telefoniczną. Charakterystyczny czerwony wygląd otrzymały one jednak dopiero za sprawą wprowadzenia tzw. standaryzowanych budek telefonicznych K1 w 1921 roku (czerwone budki oznaczone K2 wprowadzono w 1925 roku).
Szybki rozwój sieci telefonicznej sprawił, że publiczne budki telefoniczne zaczęły pojawiać się dosłownie wszędzie. Najczęściej budowano je na stacjach kolejowych, w bankach, szpitalach, hotelach, urzędach pocztowych i przy często uczęszczanych rejonach miast. W latach 60. na całym świecie zaczęto wprowadzać budki telefoniczne w których zamiast monet wrzucało się żetony, a później zastąpiono je kartami telefonicznymi.
Pierwsze polskie budki telefoniczne zaczęto budować w latach 20.. Do lat 50. pozwalały one jedynie na rozmowy lokalne i co najciekawsze, bez limitów czasowych. Dopiero w latach 60. wprowadzono ograniczenia czasowe.
Pojawienie się telefonów komórkowych w latach 70. i ich rosnąca popularność sprawiły, że budki telefoniczne zaczęły tracić na znaczeniu. W latach 90. na całym świecie zaczęto je stopniowo likwidować. W 2004 roku w Jordanii, jako pierwszym kraju na świecie całkowicie zlikwidowano wszystkie publiczne budki telefoniczne. W Polsce budki telefoniczne zlikwidowano do końca 2016 roku.
