W 1969 roku, w Berlinie Wschodnim zakończono budowę potężnej, ponad 360-metrowej wieży telewizyjnej – Berliner Fernsehturm. Wieża oprócz dostarczania sygnału telewizyjnego i radiowego, miała być również symbole komunizmu. Po zjednoczeniu Niemiec niesamowita konstrukcja stała się symbolem Berlina oraz drugą najwyższy budowlą w Unii i Europejskiej i najwyższą w Niemczech.
Plany zbudowania nowej wieży telewizyjnej w Berlinie pojawiły się już w latach 50. jednak ze względu na koszty, nie udało się ich zrealizować. Dopiero w 1964 roku za sprawą Waltera Ulbrichta udało się zainicjować program budowy nowej wieży. Od samego początku zakładano, że obiekt nie tylko będzie służył dostarczaniu sygnału telewizyjnego i radiowego, ale również będzie miał znaczenie propagandowe.
Potężna konstrukcja miała być widoczna z całego miasta, w związku z czym uznano, że musi mieć ponad 360 m wysokości. Projekt wieży stworzył Hermann Henselmann i Jörg Streitparth, jednak w trakcie prac do zespołu dołączyli kolejni architekci, Fritz Dieter, Günter Franke oraz Werner Ahrendt, a w trakcie budowy wieży, do zespołu dołączyli Walter Herzog, Gerhard Kosel i Herbert Aust. Projekt wieży oparto na konstrukcji Fernsehturm Stuttgart, którą ukończono w 1956 roku, natomiast główne pomieszczenia techniczne, taras widokowy oraz obrotową restaurację umieszczono w przypominającej Sputnika kuli, na szczycie której umieszczono iglicę z antenami.
Jako miejsce budowy wybrano dzielnicę Mitte, na zachód o Alexanderplatz. Zanim jednak rozpoczęto prace, trzeba było wyburzyć wiele starych kamienic. Pozwolenie na budowę wydano 20 marca 1965 roku. W pierwszym etapie wyburzono budynki o łącznej powierzchni 29 400 m². Ze względu na skalę prac, stosowano różne metody wyburzania, w tym wysadzanie. Operacja kosztowała 33 mln marek (wraz z kosztami odszkodowań na sumę 6,2 mln marek). Nie rozpoczęto jeszcze właściwej budowy, a już przekroczono planowane wydatki.
Prace nad fundamentami wieży rozpoczęto 4 sierpnia 1965 roku. Budowę podstawy wieży rozpoczęto natomiast 15 marca 1966 roku, a już 4 października wieża przekroczyła 100 m wysokości. Prace nad centralną częścią wieży ukończono 16 czerwca 1967 roku. Następnie rozpoczął się trudny etap budowy kuli i iglicy, które miały zwieńczyć 365-metrową wieżę. Szkielet kopuły najpierw złożono u podstawy wieży, a następnie w częściach wciągnięto na górę. Przez cały 1968 rok trwały prace wykończeniowe. Ostatecznie prace zakończono 3 października 1969 roku, a oficjalne otwarcie wieży miało miejsce 7 października 1969 roku. Koszt budowy ostatecznie wyniósł 132 mln marek (pierwotnie zakładano, że prace pochłoną około… 30 mln marek).
Mimo olbrzymich kosztów budowy, wieża stała się dumą zarówno mieszkańców Berlina Wschodniego, jak i NRD. W latach 80. Berliner Fernsehturm zyskała status zabytku, który został następnie potwierdzony po zjednoczeniu Niemiec. W 1997 roku przeprowadzono modernizację konstrukcji, wymieniając m.in. iglicę. Nowa, wyższa konstrukcja zwiększyła całkowitą wysokość wieży do 368 m.
Ze względu na swoją wysokość – jest to najwyższy obiekt w Niemczech, wieża jest widoczna prawie z każdej części Berlina. W pogodne dni, widoczność z tarasu widokowego sięga ponad 40 km. Jako jedna z największych atrakcji turystycznych Berlina, wieża przyciąga rocznie około 1 mln turystów. Na znajdujący się na wysokości 203 m taras widokowy i restaurację prowadzą dwie windy. Trzecia zarezerwowana jest tylko dla pracowników wieży.
