Chociaż prace nad ciężkim myśliwcem Arsenal VB 10 rozpoczęto już w styczniu 1937 roku, prototyp ukończono dopiero 7 lipca 1945 roku. Co ciekawe, prace nad samolotem kontynuowano przez całą wojnę, nawet w trakcie okupacji.
Rosnące napięcia w Europie w drugiej połowie lat 30. sprawiły, że dowództwo francuskich sił powietrznych postanowiło zainicjować prace nowym, ciężkim myśliwcem. Według założeń samolot miał mieć bardzo oryginalną konstrukcję, z dwoma silnikami w kadłubie, napędzającymi przeciwbieżne śmigła (jeden przed, a drugi za kokpitem).
Kontrakt na opracowanie myśliwca otrzymały zakłady Arsenal de l’Aéronautique w styczniu 1937 roku. Zespołem projektowym kierowali Michel Vernisse i Robert Badie. Początkowo samolot oznaczony jako Arsenal VG 10 miał być wykonany z drewna, a jego napęd miały stanowić dwa silniki Hispano-Suiza 12X o mocy 590 KM. Szybko okazało się jednak, że taki napęd nie zapewni odpowiednich osiągów, przez co prace nad maszyną wstrzymano.
W czerwcu rozpoczęto prace nad ulepszoną wersją, oznaczoną jako VG 20, w której miały znaleźć się silniki Hispano-Suiza 12Y o mocy 900 KM. W styczniu 1938 roku ponownie przerwano prace, ale zdobyte doświadczenie wykorzystano w pracach nad kolejnym, całkowicie metalowym myśliwcem VB 10. Prace nad maszyną ruszyły z opóźnieniem w 1940 roku, a maju złożono zamówienie na 40 egzemplarzy samolotu, który jeszcze nawet nie powstał.
Okupacja Francji nie przerwała prac, ponieważ kontynuowano je powoli pod rządami Vichy. Dzięki temu, krótko po zakończeniu II wojny światowej, 7 lipca 1945 roku oblatano pierwszy prototyp ciężkiego myśliwca. Maszyna miała 13 m długości i 15,5 m rozpiętości skrzydeł, a jej maksymalna masa wynosiła 9,5 tony. Napęd zapewniały dwa dwunastocylindrowe silniki Hispano-Suiza 12Zars (15 i 16) o mocy 1150 KM każdy, napędzające dwa, przeciwbieżne śmigła. Prędkość maksymalna samolotu wynosiła 700 km/h a zasięg operacyjny 1700 km (zasięg całkowity wynosił 2600 km). Uzbrojenie samolotu mogło składać się z 4 działek kalibru 20 mm i 6 karabinów maszynowych kalibru 12,7 mm.
Chociaż Arsenal VB 10 powstał na początku ery odrzutowców, dowództwo sił powietrznych zamówiło 22 grudnia 1945 roku 200 maszyn tego typu. 21 września 1946 roku w powietrze wzbił się drugi prototyp, a 3 listopada 1947 roku oblatano pierwszy egzemplarz seryjny. Na początku 1948 roku drugi prototyp uległ jednak katastrofie, a krótko później taki sam los spotkał jedną z maszyn produkcyjnych. Ze względu na koszty programu i samolotów, wypadki, a także dostępność tanich myśliwców z zapasów wojennych z USA i Wielkiej Brytanii, Francuzi podjęli najpierw decyzję o ograniczeniu zamówienia do 50 egzemplarzy, a później całkowicie z niego zrezygnowali. Do tego czasu powstały 4 maszyny seryjne (plus dwa prototypy).
Arsenal VB 10 chociaż przetrwał II wojnę światową, przegrał rywalizację z odrzutowcami, dysponującymi lepszymi osiągami i ogólnie prostszą konstrukcją, ponieważ dwa umieszczone w kadłubie silniki i przeciwbieżne śmigła były o wiele bardziej wymagające w obsłudze i naprawach.
