Michigan Central Station to jeden z najbardziej niesamowitych dworców kolejowych w USA oraz symbol Detroit – w pozytywnym i negatywnym znaczeniu. Zbudowano go w 1913 roku niedaleko centrum Detroit. Ze względu na spadającą liczbę osób korzystających z transportu kolejowego, w 1988 roku dworzec został zamknięty i przez lata popadał w ruinę.
W 1906 roku władze Detroit podjęły decyzję o budowie nowego dworca kolejowego, który miał być częścią nowej trasy kolejowej łączącej Detroit z kanadyjskim miastem Windsor. W 1908 roku zaczęto skupywać ziemię pod budowę dworca i linii kolejowej, a następnie rozpoczęto budowę nietypowego jak na tamte lata dworca.
Architekci z firmy Warren & Wetmore zaprojektowali osiemnastopiętrowy, neoklasyczny budynek dworca, będący najwyższą tego typu budowlą na świecie w tym czasie. Okazałe wnętrza i przestronne poczekalnie połączone z zdobioną fasadą budynku robiły niesamowite wrażenie. Chociaż obiekt miał być oddany do użytku w 1914 roku, uruchomiono go 26 grudnia 1913 roku, ponieważ dotychczasowy dworzec – Michigan Central Depot spłonął.
Michigan Central Station zbudowano w odległości prawie 3 kilometrów od centrum miasta, ponieważ władze miasta chciały, aby dworzec stał się centrum nowej dzielnicy w mieście. W momencie oddania do użytku, w mieście transport drogowy nie był zbyt rozwinięty, w związku z czym dworzec nie dysponował żadnym parkingiem.
W pierwszych latach funkcjonowania, dworzec obsługiwał około 3000 pasażerów dziennie, a w szczytowym okresie podczas II wojny światowej ich liczba wzrosła do ponad 4000 dziennie (głównie wojskowych). Niestety brak parkingu i oddalenie od centrum sprawiły, że mimo planów, dworzec nie stał się centrum nowej dzielnicy. Po zakończeniu II wojny światowej liczba pasażerów korzystających z transportu kolejowego w Detroit zaczęła szybko spadać. W 1956 roku dworzec został wystawiony na sprzedaż za 5 mln dolarów, czyli zaledwie 1/3 kosztów jego budowy. Nie udało się jednak znaleźć kupca.
W 1963 roku ponownie próbowano sprzedać dworzec, ale i tym razem nie było chętnych. W 1967 roku podjęto decyzję o zamknięciu głównego wejścia do dworca. W 1971 roku linię, na której znajdował się Michigan Central Station przejął Amtrak, dzięki czemu na krótki czas liczba pasażerów zaczęła wzrastać. W 1975 roku ponownie uruchomiono główne wejście do budynku, a w 1978 roku przeprowadzono gruntowny remont starzejącego się dworca.
Niestety w kolejnych latach ruch pasażerski zaczął ponownie spadać (na rzecz rosnącego ruchu samochodowego). 6 stycznia 1988 roku z dworca Michigan Central Station odjechał ostatni pociąg Amtrak i jeszcze tego samego dnia budynek zamknięto. Przez kolejne lata olbrzymi dworzec popadał w ruinę. Jego wnętrze ogołocono z wyposażenia, okien i zdewastowano.
W 1996 roku zniszczony obiekt zakupiła firma Controlled Terminals Inc. należąca do Manuela Morouna, który podjął decyzję o zakupie z powodów sentymentalnych i chciał uratować dworzec przed zniszczeniem. W kolejnych latach wokół dworca przeprowadzono drobne prace budowlane, w trakcie których zlikwidowano część peronów. 7 kwietnia 2009 roku władze Detroit podjęły jednak decyzję o wyburzeniu olbrzymiego, nieprzydatnego i zniszczonego dworca.
Decyzja ta została natychmiast zaskarżona, ponieważ dworzec był już wówczas na liście zabytków. W 2011 roku z budynku usunięto azbest, a rok później przywrócono zasilanie w kilku częściach obiektu. W lutym 2015 roku właściciel budynku ogłosił, że chce wstawić wszystkie brakujące okna w budynku (około 1000). Do końca roku prace zakończono. W maju 2018 roku olbrzymi dworzec kupił koncern Ford, z zamiarem przebudowy na biurowiec, głównie obsługujący zespoły pracujące nad samochodami autonomicznymi, a na parterze mają znaleźć się punkty usługowe. Prace mają być zakończone w 2022 roku.
