W 1972 roku koncern Fiat zlecił Lancii i Abarthowi opracowanie dwóch prototypów samochodów wyścigowych, które zastąpiłyby dotychczas wykorzystywane modele. Pierwsza z firm opracowała samochód, który doprowadził do powstania Lancii Stratos, natomiast Abarth stworzył prototyp SE030.
SE030 miał zastąpić Fiata 124 Abarth. Zbudowano dwa prototypy, których konstrukcja oparta była na podzespołach Lancii, dopracowanych przez Abartha, a całość została złożona pod okiem projektantów z firmy Pininfarina.
Pod maską umieszczono sześciocylindrowy silnik z Fiata 130. Początkowo jednostka napędowa miała moc 167 KM i pojemność 3,2 litra, ale po przeróbkach i zastosowaniu trzech gaźników Webera 44IDF moc wzrosła do 285 KM, a pojemność do 3,5 litra. Dzięki lekkiemu nadwoziu, samochód był w stanie rozpędzić się do 275 km/h.
Chociaż osiągi Abartha SE030 były bardzo dobre, prototyp miał istotną wadę w postaci ciężkiego silnika, który znacząco obciążał tył, doprowadzając do blokowania kół przy hamowaniu. Aby temu zapobiec zmodyfikowano koła, stosując znacznie szersze opony.
Prace nad autem zakończono w 1974 roku i po serii prób jeden z prototypów trafił do zespołu Fiata i wziął udział w wyścigach, odnosząc bardzo dobre rezultaty. Niestety mimo osiągniętych sukcesów przedstawiciele Fiata byli bardziej zainteresowani dalszą eksploatacją aut projektowanych przez Lancię, w szczególności modelu Stratos.
Projekt SE030 trafił do kosza, ale zdobyte przy nim doświadczenie wykorzystano w projekcie prototypu późniejszej Lancii 037. Drugi prototyp został natomiast wykorzystany w pracach nad Lancią Montecarlo, która weszła do produkcji w 1975 roku. Pierwszy z prototypów przetrwał do naszych czasów i kilkukrotnie zmieniał właścicieli.
