Produkowane w latach 1958-1971 Subaru 360 było pierwszym samochodem tej marki produkowanym seryjnie na większą skalę, jednym z pierwszych Kei-car, czyli typowo japońskich małych samochodów z czterema kołami oraz przez długi czas jednym z najpopularniejszych samochodów tego typu w Japonii.
Kei-car, to nietypowy segment małych samochodów, obecny tylko w Japonii. Ze względu na sytuację Japonii po II wojnie światowej, oraz specyfikę japońskich miast, które były już wtedy ciasne, władze stworzyły specjalne wytyczne dla małego samochodu – najpierw trójkołowego, a później czterokołowego, wyposażonego w niewielki silnik, zwykle z motocykla i na tyle taniego, że mógł sobie na niego pozwolić przeciętny Japończyk.
Samochody te były objęte licznymi ulgami podatkowymi, ale musiały spełniać określone normy wielkości i pojemności silnika (a obecnie również jego mocy). Pierwsze wytyczne dla kei-carów zaprezentowano 8 lipca 1949 roku. W kolejnych latach kilkukrotnie je aktualizowano, a 4 kwietnia 1955 roku wprowadzono normy pozwalające na zainstalowanie w samochodach tego typu cztero- lub dwusuwowego silnika i pojemności 360 cm³.
Na podstawie tych wytycznych, Shinroku Momose zaprojektował w 1958 roku Subaru 360. Samochód w wersji podstawowej miał 2,9 m długości, 1,3 m szerokości i 1,3 m wysokości. Masa własna wynosiła 408,2 kg. Napęd stanowił dwusuwowy, dwucylindrowy rzędowy silnik o pojemności 356 cm³ (stąd nazwa samochodu). Początkowo produkowane silniki miały moc 16,3 KM, ale po modyfikacjach wprowadzanych w toku produkcji ich moc wzrosła do aż 36,7 KM.
Silnik zapewniał prędkość maksymalną około 97 km/h, a rozpędzenie się do 80 km/h zajmowało 37 sekund. Chociaż nie były to spektakularne osiągi, w tamtych czasach był wystarczające, ponieważ limity prędkości wynosiły zwykle około 40 km/h, a w praktyce samochody jeździły często z prędkościami poniżej 20 km/h.
Sam samochód miał dwudrzwiowe nadwozie, z drzwiami otwieranymi pod wiatr. Silnik znajdował się z tyłu. W zależności od wersji, samochody te występowały z pełnym dachem, płóciennym lub w wersji kabriolet. Dodatkowo w toku produkcji wprowadzono wersje specjalistyczne – małe furgony oraz wersje usportowione z bardziej dopracowanym silnikiem. Do zakończenia produkcji w 1971 roku wyprodukowano łącznie około 392 000 egzemplarzy.
Ze względu na niewielkie rozmiary i słabe osiągi, Subaru 360 nie cieszyły się popularnością poza Japonią. W 1968 roku za sprawą Malcolma Bricklina, wyeksportowano około 10 000 egzemplarzy do USA, ale ich sprzedaż była taka fatalna (mimo ceny wynoszącej zaledwie 1297 dolarów – współcześnie około 9530 dolarów), że podobno większość zezłomowano po kilku latach stania na placach. W swoim czasie model 360 był jednym z najpopularniejszych japońskich samochodów. W 1969 roku do produkcji wszedł jego następca – Subaru R-2, ale nie zyskał on takiej popularności jak poprzednik.
Obecnie Subaru 360 osiągają na aukcjach ceny od 15 000 do nawet blisko 30 000 dolarów.
