Transportowiec USS President Lincoln był jednym z wielu transportowców wojska wykorzystywanych przez USA podczas I wojny światowej. Zbudowano go dla niemieckiego armatora, ale jednostka została przejęta podczas wojny, a następnie zatopiona przez u-boota SM U-90 podczas 5 rejsu przez Atlantyk.
Budowa statku rozpoczęła się w 1903 roku w stoczni Harland & Wolff w Belfaście w Irlandii. Początkowo projektowano go jako jednokominowy statek pasażerski mogący zabrać na pokład 202 pasażerów I klasy, 153 drugiej, 788 trzeciej i 2300 czwartej. Oficjalnie zwodowano go 8 października 1903 roku, jednak przez kolejnych kilka lat jednostka stała niedokończona w porcie. Dopiero w 1906 roku sprzedano ją liniom Hamburg America Line. Nadano jej wówczas nazwę Berlin i 14 maja 1907 roku oddano do użytku.
Statek miał 189 m długości i tonaż 18 168 ton. Dwa silniki parowe zapewniały prędkość maksymalną 14,5 węzła. W finalnej wersji Berlin, którego nazwę zmieniono szybko na President Lincoln, mógł zabrać na pokład 324 pasażerów I klasy, 152 drugiej, 1004 trzeciej i 2348 w czwartej. Pierwsze lata służby liniowca były raczej monotonne i bez ciekawszych epizodów.
Wraz z wybuchem I wojny światowej President Lincoln został internowany w Nowym Jorku. Część załogi została przeniesiona do obozu w Georgii, część poprosiła o możliwość wyemigrowania do USA, a pozostali zostali na pokładzie, dbając o stan statku. Podczas postoju na statku pojawiło się ryzyko wybuchu epidemii cholery, w związku z czym załogę poddano kwarantannie.
Gdy Stany Zjednoczone włączyły się do wojny, President Lincoln został przejęty przez Amerykanów z zamiarem przekształcenia w transportowiec wojska. Gdy informacja o tym dotarła do załogi, dokonała ona sabotażu, poważnie uszkadzając maszynownię. W związku z tym statek musiał przejść gruntowny remont połączony z modernizacją i przystosowaniem do nowej roli. Podczas prac jednostkę przystosowano do transportowania około 5000 żołnierzy oraz zainstalowano 6 dział kalibru 150 mm do samoobrony. Co ciekawe, zachowano oryginalną nazwę, dodając jedynie skrót USS, ponieważ jednostka przeszła pod dowództwo US Navy.
USS President Lincoln wykonał 4 pełne rejsy między USA a Francją, oraz jeden rejs do Francji, transportując 23 000. W drodze powrotnej z Francji, podczas 5 rejsu, statek wyruszył 29 maja 1918 roku z 715 żołnierzami na pokładzie – głównie rannymi, oraz załogą. 30 maja, po przekroczeniu tzw. linii bezpieczeństwa, za którą nie powinno być zagrożenia z strony u-bootów, towarzyszące konwojowi niszczyciele zawróciły.
31 maja USS President Lincoln został trafiony 3 torpedami z okrętu podwodnego SM U-90 i zatonął w ciągu 20 minut. Zginęło 26 osób, a pozostałe zdołały uratować się na łodziach ratunkowych. Jeden z członków załogi – Edouard Izac został natomiast wzięty do niewoli przez załogę okrętu podwodnego. Był to największy okręt zatopiony przez tego u-boota. U-90 przetrwał wojnę i został przejęty przez aliantów, a następnie zatopiony.
