Po nieudanym debiucie Volvo P1900, przedstawiciele szwedzkiego koncernu postanowili jeszcze raz spróbować swoich sił i zaprojektować samochód sportowy, który miał pomóc firmie w podboju rynków w USA i Europie Zachodniej. Tak powstał model Volvo P1800.
Prace nad samochodem ruszyły w 1957 roku, krótko po nieudanym debiucie modelu P1900, który sprzedano w zaledwie 68 egzemplarzach (powodem słabej sprzedaży była kiepska jakość samochodu i niedopasowanie do rynku). Nowy model zaprojektował Helmer Petterson, a stylistyką nadwozia zajął się jego syn, Pelle Petterson. Volvo chciało, aby samochód nawiązywał wyglądem do włoskich aut (chociaż w praktyce jedynym włoskim śladem był fakt, że Pelle Petterson pracował w włoskiej firmie Pietro Frua).
We wrześniu 1957 roku rozpoczęto budowę pierwszego z trzech prototypów. Ostatecznie wszystkie ukończono na początku 1958 roku. Zanim ukończono prototypy, w grudniu przedstawiciele Volvo rozpoczęli rozmowy z niemiecką firmą Karmann, która miała podjąć się produkcji seryjnej nowego samochodu. Niestety rozmowy musiały być przerwane po interwencji przedstawicieli Volkswagena, obawiających się, że Volvo zagrozi m.in. Volkswagenowi Karmann Ghia.
Wycofanie się firmy Karmann z projektu o mały włos nie doprowadziło do całkowitej rezygnacji z dalszych prac. Przez dwa lata kontynuowano próby samochodu i poszukiwano potencjalnego producenta, mającego doświadczenie w wielkoseryjnej produkcji samochodów sportowych. Pod koniec 1959 roku informacje o modelu P1800 wypłynęły do prasy, przez co Volvo musiało przyznać się do prac nad samochodem i zaprezentować prototyp na Motor Show w Brukseli. Po pozytywnym przyjęciu nowego modelu, Volvo zleciło firmie Jensen Motors rozpoczęcie produkcji seryjnej.
Volvo P1800 miał 4,4 m długości , a pod maską znalazł się silnik B18 o pojemności 1,8 litra i mocy 100 KM, zapewniający prędkość maksymalną od 177-193 km/h w zależności od skrzyni biegów. Pod względem parametrów, samochód nie był więc typowym autem sportowym, podobnie jak Karman Ghia, ale przypadł do gustu kierowcom.
W 1963 roku produkcję modelu P1800 przeniesiono do fabryki Volvo w Lundby, ponieważ Jensen nie mógł utrzymać odpowiedniej jakości wytwarzanych aut. Wraz z przeniesieniem produkcji wprowadzono zmiany w projekcie, z których najważniejsza było podrasowanie silnika do 115 KM, a później zastąpienie czterocylindrowego silnika B18 nową jednostką napędową B20B o mocy 118 KM, zapewniającą prędkość maksymalną 175 km/h. Model ten otrzymał oznaczenie 1800S
W 1970 roku do produkcji wszedł model 1800E z mocniejszym silnikiem B20E o mocy 130 KM, który zapewniał prędkość maksymalną 190 km/h i przyśpieszenie od 0-100 km/h w 9,5 sekundy, oraz hamulce tarczowe na wszystkie cztery koła. W 1972 roku do produkcji wprowadzono kolejny model, będący wręcz rewolucją. Volvo 1800ES było bowiem trzydrzwiowym kombi z nieco słabszym silnikiem o mocy 125 KM.
Ostatecznie w 1974 roku zakończono produkcję Volvo 1800, głównie z powodu zmian norm dotyczących emisji spalin, których spełnienie wymagałoby zbyt dużych nakładów finansowych w przypadku silników stosowanych w modelu 1800ES. Łączna produkcja zamknęła się w liczbie 39 407 egzemplarzy coupe i 8077 kombi.
Dwukrotnie Volvo 1800 zapisało się w historii. Pierwszy raz za sprawą serialu Święty, w którym Roger Moore zasiadał za kierownicą tego właśnie auta, oraz drugi raz w 1998 roku, kiedy to Volvo 1800S należące do Irva Gordona z Stanów Zjednoczonych zostało wpisane do Księgi Rekordów Guinessa jako prywatny samochód z największym przebiegiem, wynoszącym wówczas 1,69 mln mil. W 2013 roku samochód miał już na liczniku przejechanych ponad 3 mln mil (4 828 032 km).
