Zapomniana Lancia Stratos Zero z 1970 roku

W latach 70. kolejne koncerny motoryzacyjne prezentowały coraz bardziej futurystyczne samochody wyróżniające się nadwoziem przypominającym klin. Również Lancia pokazała w 1970 roku taki samochód na targach w Turynie. Lancia Stratos Zero była wyjątkowym samochodem koncepcyjnym, który powstał… bez wiedzy Lancii.

Za projekt samochodu odpowiadał Nuccio Bertone i Marecello Gandini. W 1969 roku chcąc nawiązać współpracę z Lancią, postanowili samodzielnie zaprojektować i zbudować oryginalny samochód koncepcyjny. Jako bazę wykorzystali podwozie Lancii Fulvia, które znacząco przerobili.

Samochód miał zaledwie 84 cm wysokości i 3,58 m długości. Napęd zapewniał centralnie umieszczony silnik V4 o pojemności 1,6 litra i mocy 115 KM pochodzący z Lancii Fulvia. Ze względu na bardzo niską sylwetkę, samochód posiadał jedynie drzwi z przodu, otwierane do góry. Kierowca siedział bardzo nisko, mając kolana między przednimi kołami. Cechą charakterystyczną były również przednie światła w formie pasa, który łączył w sobie również funkcję kierunkowskazu. Wnętrze urządzono podobnie jak karoserię, nadając mu futurystyczny wygląd.

Po zaprojektowaniu samochodu, Bertone skontaktował się z przedstawicielami Lancii i otrzymał zaproszenie na pokaz samochodu. Po przyjechaniu do siedziby firmy, jego pojazd wzbudził zachwyt wśród zarówno szeregowych pracowników, jak i szefostwa. Berone otrzymał kontrakt na współpracę, a jego samochód nazwany tymczasowo Lancia Straslimite zaprezentowano podczas Motor Show w Turynie, gdzie również wzbudziło spore zainteresowanie.

Tym co wyróżniało pojazd był fakt, że był to w pełni sprawny samochód. Po serii pokazów samochód trafił do muzeum, a w 2011 roku sprzedano je na aukcji za 761 000 dolarów. Następnie pojazd prezentowano na różnych wystawach głównie w Stanach Zjednoczonych. Co ciekawe, w 1988 roku wykorzystano je podczas kręcenia filmu Moonwalker, Michaela Jacksona.

Doświadczenie z prac nad Lancią Stratos Zero wykorzystano następnie w pracach nad Lancią Stratos HF, która jednak znacząco różniła się od koncepcyjnego Zero.