W 1906 roku Walter Wellman podjął próbę dotarcia do bieguna północnego na pokładzie sterowca. Firma Mutin Godard zbudowała specjalny sterowiec ciśnieniowy o nazwie America. Mimo kilku prób, ekspedycja się nie udała. Kolejna próba, tym razem pokonania Atlantyku, również zakończyła się niepowodzeniem.
Walter E. Wellman urodził się 3 listopada 1858 roku. Już jako nastolatek rozpoczął karierę w mediach, tworząc lokalną gazetę. Z czasem udało mu się zbudować dobrze prosperujący biznes medialny. W latach 90. XIX wieku chcąc dostarczać swoim czytelnikom ciekawsze historie, zaczął brać udział w ekspedycjach naukowych. W 1894 roku podjął próbę dotarcia do bieguna północnego, ale bez powodzenia. W kolejnych latach podjął jeszcze kilka nieudanych prób dotarcia do bieguna północnego drogą wodną i lądową.
31 grudnia 1905 roku Wellman ogłosił, że tym razem spróbuje dotrzeć do bieguna północnego na pokładzie sterowca. Wcześniej rozważał wykorzystanie balonów, ale z racji braku możliwości sterowania nimi w odpowiedni sposób, porzucił ten pomysł. Po zapoznaniu się z technologią budowy napełnianych wodorem sterowców ciśnieniowych, uznał, że taki pojazd pozwoli mu przeprowadzić ekspedycję.
W 1906 roku Wellman namówił Victora F. Lawsona do współpracy i częściowego sfinansowania projektu. Przekazał on 60 000 dolarów, a pozostałą kwotę 190 000 dolarów (łącznie ekspedycja kosztowała 250 000 dolarów, czyli około 7,33 mln dolarów współcześnie) pozyskano z różnych zbiórek. Budowę sterowca zlecono firmie Mutin Godard.
Maszyna otrzymała nazwę America i miała 51 m długości. Napęd stanowiły 3 silniki spalinowe o łącznej mocy 80 KM, połączone z dwoma śmigłami – po jednym na dziobie i rufie gondoli podwieszonej pod sterowcem. Sterowiec dostarczono na Spitsbergen drogą morską 8 lipca 1906 roku. Niestety podczas próby złożenia maszyny, doszło do uszkodzenia silników, co uniemożliwiło przeprowadzenie ekspedycji.
America wróciła do Francji, gdzie naprawiono silniki. Wellman ponownie podjął próbę rozpoczęcia ekspedycji w lipcu 1907 roku. Tym razem sterowiec miał solidniejszą konstrukcję i został wydłużony do 56 m, co zwiększyło jego objętość z 7300 m³ do 7700 m³ wodoru. Z powodu złej pogody ekspedycja wyruszyła dopiero 2 września, ale po pokonaniu kilkunastu kilometrów, przerwano lot.
Sterowiec ponownie zabrano do Francji na naprawy, a kolejną próbę Wellman przeprowadził w 15 sierpnia 1909 roku. Niestety z powodu problemów z balastem i utrzymaniem wysokości, sterowiec najpierw wzniósł się na wysokość 1500 m, po czym spuszczono wodór i maszyna wylądowała. Oznaczało to koniec ekspedycji. Załoga została zabrana wraz z sterowcem na pokład parowca Farm.
Wellman chciał podjąć kolejne próby dotarcia do bieguna północnego, ale gdy dowiedział, się, że dokonał tego rzekomo Frederick Cook, zrezygnował (ostatecznie okazało się, że Cook nie dotarł do bieguna północnego, a jego świadectwo było nieprawdziwe).
Wobec nieudanej próby dotarcia do bieguna północnego, Wellman postanowił przelecieć swoim sterowcem przez Atlantyk. W tym celu maszynę przebudowano, instalując w niej szalupę z bezprzewodowym telegrafem na wypadek potrzeby wodowania. Lot rozpoczął się 15 października 1910 roku z Atlantic City. Niestety po zaledwie 38 pełnych problemów godzinach lotu, silniki sterowca odmówiły posłuszeństwa i maszyna zaczęła dryfować. Pomimo wyrzucenia balastu i zbędnego wyposażenia – w tym jednego zepsutego silnika, sterowiec zaczął również wytracać wysokość.
Po kolejnych 33 godzinach w powietrzu i pokonaniu 2200 km, America dotarła na zachód od Bermudów, gdzie jej załoga dojrzała parowiec RMS Trent. Najpierw przy użyciu lampy sygnałowej i kodu Morse’a nadano prośbę o pomoc, a następnie powtórzono ją przez radio. Gdy jednostki zbliżyły się do siebie, opuszczono szalupę w której znalazła się cała załoga wraz z… kotem, którego zabrano na pokład.
Parowiec Trent o mały włos nie staranował szalupy, ale na szczęście udało się podjąć załogę sterowca. Niestety sama America pozostawiona została własnemu losowi. Sterowiec odleciał pozbawiony sterowania. Jego wrak odkryto blisko 100 lat później i wyłowiono, a następnie przekazano do Smithsonian Institution wraz z zachowaną szalupą.
Wellman nie podjął kolejnych prób ekspedycji przy użyciu sterowca. Zmarł 31 stycznia 1934 roku w wieku 76 lat.
