H.L. Hunley był konfederackim okrętem podwodnym, którego budowę rozpoczęto w 1863 roku. Zaprojektowali go cywile, Horacy L. Hunley (od jego nazwiska wzięła się nazwa okrętu), James McClintock i Baxter Watson.
Jednostka miała 12 metrów długości a jej załoga liczyła 9 osób. Napęd okrętu stanowiła jedna śruba, obracana ręcznie. Siedmiu członków załogi odpowiedzialnych było za kręcenie korbą, dwóch pozostałych za obsługę jednostki. Uzbrojeniem Hunleya była jedna mina wytykowa wyposażona w harpun, dzięki któremu możliwe było jej wbicie w kadłub wrogiego okrętu. Okręt wyposażony był w zbiorniki balastowe i ster kierunku oraz głębokości.
Zapas powietrza pozwalał na przebywanie pod wodą przez kilkadziesiąt minut, jednakże podczas prób załoga wytrzymała w zanurzonym okręcie ponad 2 godziny. Do sprawdzania zapasu tlenu wykorzystywano świecę. Gdy gasła, był to znak, że należy wyjść na powierzchnię w celu wymiany powietrza.
Okręt miał konstrukcję żelazną, a kadłub miał kształt cylindryczny. Do jego budowy wykorzystano kocioł okrętowy, który rozcięto na dwie części, dzięki czemu możliwe było jego powiększenie. Okręt wyposażono w dwa włazy na dziobie i na rufie, służące do wchodzenia na jego pokład.
Ze względu na to, że powstał z inicjatywy prywatnej, jednostka nie posiadała oznaczenia CSS, jak inne okręty konfederackie. Do służby okręt wszedł w lipcu 1863 roku. Przez kilka miesięcy jednostka przechodziła liczne próby. W ich trakcie dwukrotnie okręt zatonął. Pierwszy raz 29 sierpnia 1863 roku. Jedynie dwóch członków załogi uratowało się. Warto w tym miejscu dodać, że okręt zanurzał się na głębokość kilku metrów i operował w raczej płytkich wodach.
Drugi raz Hunley zatonął 15 października tego samego roku. Tym razem na jego pokładzie zginęła cała załoga łącznie z konstruktorem okrętu – Horacym Hunleyem. Tym razem również okręt podniesiono i ponownie wcielono do służby.
Przed drugim zatonięciem okręt miał zaatakować unijny okręt USS New Ironsides, jednakże atak nie powiódł się. Przyczyną był prawdopodobnie pancerz okrętu, który uniemożliwiał zamontowanie miny.
17 lutego 1864 roku okręt wyruszył w kolejny patrol bojowy, którego celem było zatopienie unijnego okrętu blokującego port w Charleston. Celem był USS Housatonic. Był to parowy okręt wojenny o długości ponad 60 metrów. Jego załogę stanowiło 160 ludzi. Okręt miał drewnianą konstrukcję. Atak nastąpił w nocy. Mimo, iż Hunley został wykryty, udało mu się dopłynąć do celu i zaczepić minę. Jej wybuch doprowadził do przełamania unijnej jednostki na dwie części, które zatonęły. W wyniku ataku zginęło jednak jedynie 5 marynarzy Unii.
Był to pierwszy w historii udany atak okrętu podwodnego.
Niestety Hunley nie powrócił z tej misji. Zatonął w nieznanych okolicznościach.Wśród licznych hipotez mówi się, że okręt zatonął z powodu eksplozji miny – nie udało mu się odpłynąć odpowiednio daleko. Jego wrak odkryto dopiero 1995 roku. Znajdował się na głębokości 10 metrów. 8 sierpnia 2000 roku wydobyto go na powierzchnię.
