Wynalazki można podzielić na takie, które po powstaniu musiały się obronić, jak i takie, które po prostu musiały powstać, aby rozwiązać jakiś problem. Dobrym przykładem jest drut kolczasty, który powstał w latach 60. XIX wieku i bardzo szybko zyskał popularność.
Historia drutu kolczastego sięga 1860 roku, kiedy to Francuz, Leonce Eugene Grassin-Baledans przedstawił propozycję zastosowania płotów składających się z drutu różnej grubości, na którym znajdowały się kolce. Jego wynalazek chociaż zyskał zainteresowanie, nie zdobył popularności. W kwietniu 1865 roku kolejny Francuz, Louis François Janin zaprezentował projekt podwójnego drutu z ostrzami. Jego wynalazek został opatentowany, dzięki czemu to jemu przypisywane jest wynalezienie drutu kolczastego.
Równocześnie, po drugiej stronie Atlantyku, w Stanach Zjednoczonych pojawił się kolejny projekt podobnego drutu i ogrodzeń autorstwa Luciena B. Smitha z Ohio. Główną ideą przyświecającą projektowi było stworzenie taniego i łatwego w produkcji ogrodzenia, potrzebnego na rozległych równinach środkowych i zachodnich Stanów Zjednoczonych, na których osiedlali się farmerzy z całego kraju (na mocy tzw. Homestead Act). Dużym problemem, z którym spotkali się nowi osadnicy było bydło, które często przechodziło na sąsiednie działki.
Wszystkie projekty drutu kolczastego, które powstały przed 1873 rokiem chociaż zdobywały zainteresowanie, nie zyskiwały wystarczającego rozgłosu. Sytuacja zmieniła się, gdy amerykański farmer, Joseph Glidden stworzył kolejny projekt drutu kolczastego, który wspólnie z Jacobem Haishem, Charlesem Francisem Washburnem i Isaac’iem L. Ellwoodem postanowili spopularyzować. Każdy z nich miał na swoim koncie własny projekt, a nawet patenty na drut kolczasty, jednak dopiero po połączeniu sił udało im się dopracować projekt z myślą o jego masowej produkcji w ramach utworzonej firmy Barb Fence Company.
W krótkim czasie w całych Stanach Zjednoczonych zaczęły pojawiać się firmy produkujące drut kolczasty, jednak sytuacja uległa zmianie w latach 70. wraz z powstaniem firmy American Steel and Wire Company. Firma ta powstała z połączenia trzech firm zajmujących się produkcją stali oraz drutu kolczastego. Dzięki temu jedna firma mogła kontrolować zarówno produkcję odpowiedniej stali jak i produktu końcowego, jakim był drut kolczasty.
Ostatnim „ojcem drutu kolczastego” był William Edenborn, niemiecki imigrant, który stworzył znacznie uproszczony projekt drutu kolczastego, pozbawiony ostrych elementów, ale dalej zawierający wystające fragmenty, które utrudniały pokonanie przeszkody przez bydło.
Chociaż początkowo drut kolczasty powstał z myślą o ogradzaniu rozległych gospodarstw, szybko znalazł zastosowanie również w wojsku. Już w 1895 roku Portugalczycy wykorzystali drut kolczasty do ochrony swoich pozycji w trakcie działań wojennych w Afryce. Punktem zwrotnym w wykorzystaniu drutu kolczastego była I wojna światowa. Wszystkie strony konfliktu stawiały zasieki z drutu kolczastego przed swoimi okopami, aby utrudnić ich pokonanie wrogim oddziałom. Dzięki lekkiej konstrukcji, drut kolczasty był odporny na ostrzał artyleryjski, a naprawa ewentualnych uszkodzeń była bardzo szybka.
Z czasem drut kolczasty ewoluował i stał się częścią normalnych ogrodzeń. Niestety wykorzystywano go również do gorszych celów, jakimi było budowanie obozów koncentracyjnych podczas Wojen Burskich na przełomie XIX i XX wieku, oraz zwłaszcza podczas II wojny światowej.
Mimo upływu lat, drut kolczasty cały czas jest popularnym sposobem ograniczania dostępu, zarówno zwierzętom, jak i ludziom. Stosuje się go często jako zwieńczenie ogrodzeń, utrudniające przejście przez płoty. Stosowanych jest wiele rodzajów drutu kolczastego, różniących się grubością oraz przede wszystkim ilością ostrych elementów (kolczastych i ostrzowych).
